آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل،داروهای ریزش مو – آشنایی با فیناستراید و ماینوکسیدیل

۱۶ درمان خانگی برای مشکلات پروستات – درمان خانگی برای مشکلات پروستات

هیپوکندریازیس (خود بیمار انگاری) چیست؟ آیا قابل درمان است؟ – هیپوکندریازیس چیست؟

در فصل پاییز چگونه لباس بپوشیم؟ – در پاییز از چه جنس لباسی استفاده کنیم؟

آیا میدانید سرطان سینه در زنانی که همسر سیگاری دارند بیشتر است ؟ – آیا میدانید سرطان پستان در افرادی که در معرض دود سیگار هستند بیشتر است

تجهیزات پزشکی مورد نیاز نوزادان زودرس پس از ترخیص از بیمارستان – مانیتور آپنه

خطرات مصرف داورهای گیاهی لاغری –

تعریف زخم بستر

آسیب دیدن بافت های بدن همچون درم، ایپدریم، ماهیچه و پوست در اثر قرار گرفتن در فشار دراز مدت برای یک یا چند نقطه از بدن زخم بستر گفته می شود. به زبان ساده تر می توان گقت: خوابیدن به مدت طولانی در وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب و یا کشیدگی با ملحفه می تواند به بخشی از پوست و بافت های بدن آسیب برساند.

علائم زخم بستر

تشکیل زخم بستر از چهار مرحله میگذرد. در مراحل اول شدت آن کم بوده و در مراحل بعدی شدت آن بیشتر میشود. این مراحل بترتیب عبارتند از

مرحله اول

• پوست سالم است
• در کسانی که رنگ پوستشان روشن است پوست قرمز شده و وقتی با انگشت به آن فشار میاوریم سریع سفید نمیشود.
• پوست ممکن است دردناک، سفت، نرمتر از معمول، سردتر یا گرم تر از معمول شود.

مرحله دوم

• لایه رویی پوست ( اپیدرم) از بین میرود
• یک زخم کمی فرو رفته به رنگ صورتی یا قرمز در محل تشکیل میشود.
• ممکن است در محل تاول تشکیل شود.

مرحله سوم

• چربی زیر پوست نمایان میشود
• زخم گود میشود
• ته زخم بافت مرده زرد رنگی هست.
• آسیب ممکن است به زیر پوست سالم هم نقب بزند

مرحله چهارم

• عضله، تاندون یا استخوان نمایان میشود
• کف زخم بافت مرده خشکیده هست
• آسیب وسعت یافته و به زیر پوست به ظاهر سالم هم گسترش یافته است.

زخم بستر در چه محل هایی بیشتر دیده میشود

در کسانی که مدت زیادی در بستر در حالت درازکش به پشت قرار گرته اند زخم بستر بیشتر در نواحی زیر دیده میشود

• پشت سر
• پشت استخوان های کتف
• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن
• پشت پاشنه

در کسانی که مدت زیادی در حالت درازکش به شانه قرار گرفته اند زخم بستر ممکن است در نواحی زیر دیده شود

• کناره های سر
• گوشه لاله گوش
• روی برجستگی کناری لگن ( تروکانتر بزرگ)
• روی برجستگی کناری زانو ( پوست روی سر استخوان نازک نی)
• روی پوست قوزک خارجی

در کسانی که مدت زیادی در ویلچر مینشینند زخم بستر میتواند در محل های زیر تشکیل شود

• پشت استخوان خاجی درست بین دو برجستگی باسن یا روی برجستگی باسن
• پشت استخوان های کتف یا ستون مهره
• پوست روی ساعد یا ران در جاییکه روی صندلی تکیه میدهند

در هر کسی که مدت زیادی در بستر میخوابد یا در ویلچر مینشیند و نمیتواند وضعیت خود را بطور مرتب عوض کرده و خود را جابجا کند، جرئی از مراقبت روزانه وی، بررسی مکرر پوست نواحی ذکر شده برای دیدن علائم احتمالی تشکیل بد سور است. به محض دیدن علائم ذکر شده باید با پزشک تماس گرفت.

چه عواملی ریسک تشکیل زخم بستر را در یک فرد بیشتر میکنند

در هر کسی که زیاد حرکت نمیکند و نمیتواند به راحتی وضعیت خود را تغییر دهد ممکن است زخم بستر ایجاد شود. این بیحرکتی ممکن است به علل زیر ایجاد شود

• ضعف
• فلجی
• بیماری یا آسیبی که بیمار را مجبور میکند مدت زیادی دراز بکشد و بیمار به علت درد زیاد قادر به جابجا کردن خود نیست
• کما یا کاهش سطح احساس درد مثلا بر اثر مصرف زیاد داروهای ضد درد

علل دیگری که میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را افزایش دهند عبارتند از

• سن : پوست افراد مسن نازک تر، ظریف تر، با قابلیت کشش کمتر، خشک تر و شکننده تر از جوان ها است. در افراد مسن قدرت ترمیم و تکثیر پوست هم کمتر میشود.
• کاهش حس لمس : آسیب های نخاع یا دیگر بیماری ها یا آسیب های دستگاه عصبی میتواند موجب کاهش حس لمس و همراه با آن کاهش حس درد بیمار شود. به این ترتیب بیمار از تشکیل زخم بستر بی اطلاع مانده و فشار را به پوست ادامه داده و زخم گسترش میابد.
• کاهش وزن : در بیماری های مزمن و طولانی، کاهش وزن شدید میتواند موجب کم شدن حجم عضلات و چربی زیر پوستی شده و حالت بالشتک نرمی را که این بافت ها در زیر پوست ایجاد میکنند از بین میرود. در اثر آن پوست تحت فشار زیاد قرار گرفته و زخم میشود.
• تغذیه نامناسب : کم شدن دریافتی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب میتواند موجب از دست رفتن سلامتی پوست و مستعد شدن آن به زخم بستر شود.
• عدم کنترل ادرار و مدفوع : عدم کنترل ادرار میتواند موجب مرطوب شدن پوست شود و این میتواند پوست را مستعد به زخم بستر کند. آلودگی پوست به باکتری های مدفوع زمینه را برای عفونی شدن زخم بستر فراهم میکند
• پوست بشدت مرطوب یا بشدت خشک : هم پوستی که زیاد عرق کرده و مرطوب است و هم پوست خیلی خشک اصطکاک بیشتری با پارچه بستر داشته و احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر میکند.
• اختلال جریان خون : بیماری های گردش خون مانند دیابت به علت آسیب رساندن به تغذیه پوست میتوانند احتمال ایجاد زخم بستر را بیشتر کنند.
• سیگار : سیگار جریان خون پوست را کم کرده و اکسیژن خون را هم کم میکند. پس در سیگاری ها زخم بستر سریعتر تشکیل شده و دیرتر خوب میشود.
• اختلال حواس : بیمارانی که به علت بیماری یا مصرف دارو دچار اختلال حواس و اختلال در قوای شعوری میشوند کمتر خود را در بستر حرکت میدهند و در صورت تشکیا زخم بستر دیرتر متوجه آن میشوند.
• اسپاسم عضلات : اسپاسم عضلات یا حرکات غیر ارادی عضلات در بعضی بیماری ها میتواند موجب سایش زیاد پوست بر بستر و ایجاد زخم بستر شود.

عوارض زخم بستر چیست

بعد از تشکیل زخم بستر پس از مدتی عوارضی ایجاد میشود که مهمترین آنها عبارتند از

• عفونت پوست :پوست زخم شده پس از مدتی به علت رشد میکروب ها عفونی میشود. ترشحاتی از زخم خارج شده و زخم بسیار بد بو میگردد.
• عفونت استخوان و مفصل : عفونت پوست میتواند به استخوان و یا مفصل زیر آن گسترش یافته و موجب بروز عفونت در آنها شود.
• عفونت خون : باکتری هایی که در محل زخم بستر شروع به رشد و تکثیر میکنند میتوانند به جریان خون وارد شده و موجب عفونت سراسری در بدن و مرگ بیمار شوند.
• سرطان : اگر زخم بستر به مدت طولانی باقی بماند ممکن است در پوست آن محل نوعی سرطان پوست به نام Squamous cell carcinoma ایجاد شود

زخم بستر چگونه درمان میشود

زخم های بستر که در مراحل یک یا دو باشند با درمان مناسب میتوانند در عرض چند هفته بهبود یابند. درمان مراحل سوم و چهارم مشکل تر است.

در بیمارانی که به علت بیماری شدید و مزمن دیگر امید چندانی به زندگی ندارند فقط سعی در کاهش درد زخم بستر میشود. در درمان یک زخم بسر افراد زیر باید با هم همکاری داشته باشند

• پزشک معالج که مسیر کلی درمان را هدایت میکند
• متخصص جراحی ترمیمی
• پرستار ورزیده در درمان زخم
• فیزیوتراپ برای کمک به حرکات بیمار
• متخصص تغذیه برای بهبود وضعیت تغذیه بیمار
• متخصص ارتوپدی یا جراحی اعصاب در صورت لزوم

مراحل درمان زخم بستر عبارتند از

کم کردن فشار   

اولین قدم در درمان زخم بستر صرفنظر از اینکه در چه مرحله ای باشد حذف فشار ممتدی است که موجب تشکیل زخم شده است. برای رسیدن به این هدف باید اقدامات زیر را انجام داد

• جابجایی مکرر بیمار : بیمار با زخم بستر باید مرتبا تغییر وضعیت داده شده و همچنین در وضعیت مناسب قرار گیرد. کسی که در روی صندلی چرخدار مینشیند باید هر ۱۵ دقیقه و کسی که دراز کشیده است باید هر یک ساعت یک بار وضعیت خود را عوض کند. پرستار بیمار میتواند در این کار به بیمار کمک کند. استفاده از وسایل خاص میتواند به بلند کردن و جابجا کردن بیمار بدون مالش زیاد به بستر کمک کند.
• سطوح حمایت کننده : استفاده از بالشت یا بالشتک ها میتواند به بیمار کمک کند تا در وضعیت مناسب قرار گیرد بطوریکه فشار زیادی به مجل زخم وارد نشود. از بالشتک های حاوی هوا یا آب میتوان در زیر محل هایی که زخم ایجاد شده است استفاده کرده تا فشار کمتری به آن وارد شود.

خارج کردن بافت آسیب دیده و مرده زخم بستر

برای اینکه بافت ها بهبود یابند باید اول از دست بافت های مرده رها شوند. برای انجام این کار از روش های گوناگونی استفاده میشود که عبارتند از

• عمل جراحی و خارج کردن بافت مرده از بدن
• وسایل شستشو تحت فشار یا حوضچه های با آب در حال چرخش یا استفاده از پانسمان های خاص که موجب کنده شدن بافت های مرده از زخم میشوند.
• استفاده از مواد شیمایی مخصوص که مانند آنزیم عمل کرده و بافت مرده را در خود حل میکنند.

تمیز کردن و پانسمان مرتب زخم بستر

برای ممانعت از عفونت باید زخم را تمیز نگه داشت. زخم مرحله یک را میتوان مرتب با آب تمیز و صابون ملایم شستشو داد ولی وقتی زخم ایجاد شده است شستشو باید با محلول سالین یا نمکی انجام شود.

پانسمان موجب خشک نگه داشتن زخم و ممانعت از ورود میکروب به آن میشود. انواع مختلف پانسمان بصورت گاز، ژل، فوم یا فیلم وجود دارند.

اقدامات دیگر

به بیمار داروهایی داده میشود تا شدت درد وی را کاهش دهد. در صورت عفونی شدن زخم به بیمار آنتی بیوتیک داده میشود. وضعیت تغذیه بیمار بهتر میشود.

ویتامین سی و روی به بهبود زخم کمک میکنند. در موارد اسپاسم عضلات از یک شل کننده عضلانی استفاده میشود.

درمان جراحی زخم بستر

گاهی اوقات زخم بستر آنچنان شدید شده و گسترش میابد که منطقه وسیعی از پوست از بین رفته و بافت های زیرین آن مانند استخوان و تاندون ها بدون حفاظ میمانند.

در این موارد ممکن است بدن نتواند بافت جدیدی را بر روی استخوان یا تاندون و بصورت جایگزین پوست بسازد. این بیماران معمولا نیاز به عمل جراحی دارند.

در این اعمال جراحی بافت های مرده و عفونی کاملا خارج شده و سپس با استفاده از روش های جراحی ترمیمی از پوست قسمتهای دیگر بیمار استفاده شده و روی استخوان یا تاندون ها پوشانده میشود.

چگونه از ایجاد زخم بستر با زخم فشاری پیشگیری کنیم

پیشگیری از ایجاد زخم بستر آسانتر و موثرتر از درمان آن است. موثرترین روش در پیشگیری از ایجاد زخم بستر تغییر وضعیت دادن مکرر بیمار است. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مکرر و مرتب باشد.

در حین تغییر وضعیت باید سعی کرد به پوست کشش و آسیبی وارد نشود و باید بدن را در وضعیت هایی قرار داد تا قسمت هایی که بیشتر در معرض زخم بستر هستند تحت فشار کمتری قرار گیرند.

پوست باید مرتبا تمیز شود. مرتبا دیده شود تا مبادا زخمی ایجاد شده و از نظر دور بماند. وضعیت تغذیه بیمار هم باید خوب باشد.

در تغییر وضعیت مکرر در ویلچر باید به نکات زیر توجه کرد

• بیماری که از ویلچر استفاده میکند باید هر ۱۵ دقیقه خودش و هر یکساعت با کمک دیگری وضعیت خود در ویلچر را تغییر دهد.
• اگر اندام های فوقانی بیمار به اندازه کافی قوی است باید مرتبا با کمک دست های خود و دستگیره های ویلچر کل بدن خود را از ویلچر بلند کند.
• بعضی انواع ویلچر میتوانند فشار را در قسمت های خاصی از بدن بهتر توزیع کنند و احتمال ایجاد زخم بستر را کاهش دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.

در تغییر وضعیت در بستر باید به نکات زیر دقت کرد

• حد اقل هر یکساعت یکبار باید وضعیت دراز کشیدن تغییر کند.
• در کسانی که قدرت اندام فوقانی آنها خوب است میتوانند با استفاده از میله ها و دستگیره هایی که از بالای سر بیمار در تخت آویزان است وضعیت خوابیدن خود را تغییر دهند.
• بعضی انواع بالشتک که با آب، فوم، ژل یا هوا پر میشوند میتوانند به توزیع بهتر فشار کمک کنند.
• نباید بالای سر تخت بیمار با بیش از سی درجه بالا آورد
• وضعیت درازکشیدن بیمار و استفاده از بالشتک ها را طوری در نظر میگیریم که قسمت های حساس به زخم بستر کمتر تحت فشار قرار گیرند.
• گاهی اوقات استفاده از تشک های مواج که فشار را در نقاط مختلف پوست مرتبا تغییر میدهند کمک کننده است.

دقت به نکات زیر در پیشگیری از ایجاد زخم بستر و گسترش آن موثر است

• پوست بیمار باید مرتبا با آب گرم و صابون ملایمی شسته و سپس خشک شود.
• پوست قسمت هایی را که ممکن است مرطوب شوند با پودر تالک خشک نگه میداریم. به پوست های خشک لوسیون میزنیم تا خشکی آنها کمتر شود.
• هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم بستر دارند بدقت وارسی کنیم.
• اگر بیمار کنترل ادار و مدفوع ندارد باید مانع از ریختن ادرار و مدفوع بر روی پوست شویم و پوست را خشک و تمیز نگه داریم.
• با تغذیه مناسب باید به اندازه کافی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب به بدن رسانده شود.
• اگر بیمار سیگار میکشد باید او را تشویق به کنار گذاشتن حداقل موقت آن کرد.
• یک فیزیوتراپیست خوب میتواند حرکاتی را به بیمار آموزش دهد تا وی بتواند با انجام آنها، عضلات قویتر و پوست بهتری داشته باشد. خون بیشتری به پوست برسد و اشتهای بیمار بهتر شود.

دستگاههایی برای جلوگیری از زخم بستر

مشخصات و ویژگی های تشک ها و بالشتک های زخم بستر

محصولات زخم بستر فشار را به روش های مختلفی از جمله مطابقت، جذب رطوبت و کاهش نیروی برشی، پخش می کنند. محصولات زخم بستر ویژگی های زیر را دارا می باشند.

انطباق

محصولاتی که از آب، هوا، ژل و سطح حبابی درست شده اند، با حرکات و شکل بدن انطباق می یابند.

پایداری و ثبات

بیمارانی که به سختی می توانند تعادل خود را روی ویلچر حفظ کنند ممکن است روی بالشتک هایی که منطبق به بدن می شوند احساس ناامنی کنند. هنگامی که بیماران بدن خود را روی صندلی جا به جا می کند، بالشتک نیز همراه او حرکت می کند.

فشار تحتانی

    اگر بالشتک یا تشک خیلی نرم یا خیلی نازک باشد ممکن است فشرده شده و باعث تماس پوست با سطح زیرین می شود که دیگر خاصیت خود را ندارد.

نیروی برشی

بالشتک ها و تشک هایی که سطح بالن مانند یا تخم مرغی دارند می توانند با حرکت بدن جابه جا شوند که باعث کاهش فشار در سطح خارجی پوست می شود. بالشتک هایی که سرازیر هستند و به سمت بالا شیب دارند احتمال سر خوردن بیماران را کاهش می دهند و در نتیجه نیروی برشی کاهش می یابد.

گرما

همچنان که حرارت افزایش می یابد احتمال گسترش زخم بستر بیش تر می شود. آب و ژل به هدایت بیش تر گرما به خارج کمک می کند. ژل ممکن است برای بعضی از بیماران خیلی سرد باشد به نحوی که باعث کاهش متابولیسم سلول های تشکیل دهنده پوست شود که در نتیجه اکسیژن رسانی به پوست کاهش می یابد. بالشتک ها و تشک هایی که حباب دارند بهتر است برای بیمارانی که بدن آن ها خیلی گرم می شود و هوا نمی تواند جابه جا شود، استفاده نشوند. این تشک ها و بالشتک ها برای بیمارانی مناسب است که احساس سرما می کنند.

جذب رطوبت

رطوبت تولید شده بستگی به گرمای تولید شده دارد و رطوبت جذب شده بستگی به جنس کاور تشک یا بالشتک. رویه هایی که از نخ درست شده اند قابلیت جذب رطوبت را دارند. مواد نفوذ پذیر نسبت به بخار، مثل پلاتیلون (platilon) به هوا و بخار آب اجازه گردش می دهند که در نتیجه میزان عرق کردن به حداقل می رسد. آن ها عایق آب نیز می باشند که در صورت ریختن حجم زیادی از آب، تشک زیرین خشک باقی می ماند. مواد مصنوعی مثل نایلون و پلاستیک جاذب نیستند و باعث عرق کردن پوست می شوند.

خواص ضد حریق

بالشتک ها و تشک ها توسط مؤسسات استاندارد دستگاه های پزشکی در کند کردن آتش مورد آزمایش قرار می گیرند. این موضوع هنگامی اهمیت می یابد که بیمار نمی تواند خود را از روی ویلچر یا تشک جابه جا کند.

عایق آب بودن

    تشک ها و بالشتک های عایق برای بیمارانی مناسب اند که مشکلات ادراری و خودداری دارند.

شستشو

بررسی کنید که آیا رویه بالشتک و تشک قابل شستشو و ضدعفونی باشد.

نگهداری

بعضی تشک ها و بالشتک ها نصب اولیه و یا نگهداری های ویژه نیاز دارند به نحوی که کاربر به تنهایی قادر به انجام آن ها نمی باشد. بهتر است وسیله ای انتخاب شود که نیاز به این گونه نگهداری ها نداشته باشد.

وزن

قابل حمل بودن برای آن دسته از بیمارانی که به طور مداوم نیاز به جابه جایی و حمل ویلچر دارند حائز اهمیت است. بعضی بالشتک ها که حاوی ژل و آب هستند سنگین بوده و به آسانی قابل حمل نیستند.

هزینه

تشک ها و بالشتک ها در قیمت هایی متفاوتی عرضه می شوند. معمولاً گران قیمت ها برای استفاده طولانی مدت و سلامت بیمار مناسب ترند.

انواع بالشتک ها

 بالشتک ها با جریان تناوبی هوا

این ها از ردیف هایی از سلول های هوایی تشکیل شده اند که به طور متناوب با مدت زمان از پیش تعیین شده پر و خالی می شوند. به دین شکل فشار در نقاط مختلف بدن به طور دائم تغییر می کند. در یک نقطه فشار به طور کامل برداشته می شود و در نقاط دیگر فشار مضاعف می گردد. پر و خالی شدن توسط یک پمپ صورت می گیرد که معمولا مدت زمان پر و خالی شدن قابل تنظیم است.

بالشتک ها با جریان هوایی ثابت

این بالشتک ها با هوا پر شده اند و معمولاً نیازمند نگهداری منظم هستند تا چک شود میزان حجم باد مناسب است. هوا در بالون ها و راه ها جریان می یابد. این بالون ها سطح تماس را افزایش داده و باعث پخش شدن فشار می شوند و حرارت و رطوبت را جذب می کنند. باید در نظر داشت که هوای ساکن، سطح ثابتی را برای بیمار فراهم می کند در نتیجه بیمار نیاز به جابه جایی دارد.

بالشتک های فومی (اسفنجی)

چگالی یکنواخت و متفاوت

    ویژگی این مورد به خاصیت الاستیسیته آن بر می گردد. در ضخامت ها، سایزها و چگالی های متفاوتی ارائه شده اند که بستگی به وزن بیمار دارد. این فوم ها در تماس با حرارت و اشعه ماورای بنفش فاسد می شوند و هر شش الی نه ماه یک بار باید تعویض شوند. برای افزایش طول عمر به طور منظم و هفته ای باید چرخانده شوند. فوم های با چگالی بالا بیش تر عمر می کنند. این بالشتک ها سبک وزن اند و نیاز به نصب اولیه ندارند. بعضی از آن ها را می توان تکه تکه کرد.

فوم های جدا از سطح

این فوم ها اجازه انطباق بیش تری می دهند و با جابه جا شدن همراه مریض اصطکاک و نیروی برشی را کاهش می دهند. آن ها همچنین تهویه بهتری را نسبت به سایر فوم ها مهیا می کنند به این صورت که فوم هایی که سطحی صاف دارند دمای پوست را افزایش می دهند.

فوم های شکل پذیر

    فوم های حساس به حرارت با شکل پذیری کند نسبت به فوم های استاندارد بهتر به بدن منطبق می شوند و به شکل بدن در می آیند. این فوم ها پایداری بیش تری را برای بیمار فراهم می کنند.

بالشتک های حاوی ژل

    ژل ها بر این اساس کار می کنند که می توانند به شکل بدن در بیایند و با منطبق شدن به بدن فشار روی تمام سطح پخش می شود. ژل قابلیت هدایت حرارت به خارج از سطح پوست را دارد. ژل ها سردند و در صورت سوراخ شدن، چکه می کنند. همچنین اگر با ماده دیگری ترکیب نشوند بسیار سنگین اند. ژل ها سطح با ثباتی را مهیا نمی کنند به همین علت بیمار برای جابه جایی ممکن است به کمک نیاز داشته باشد.

بالشتک های حاوی آب

    آب گرچه از هوا پایدارتر است اما از ژل ناپایدارتر است و نقطه اتکایی را برای بیمار فراهم نمی کند. سنگین اند و در صورت سوراخ شدن، آب داخل آن به سرعت خالی می شود.

بالشتک های حاوی مواد مختلف

    این بالشتک ها معمولاً سبک ترند و نقطه اتکای بهتری را برای بیمار فراهم می کنند. ترتیب قرار گرفتن مواد داخل این تشک ها در بهینه کردن خواص آن ها مهم است.

بالشتک های حاوی آب و مایعات

    این ها حاوی قسمتی از هوا هستند که توسط سلول های حاوی مایع احاطه شده اند به طوری که هوا فشار را تحمل می کند و مایع موجب خنک شدن سطح پوست می شود.

بالشتک های حاوی ژل با بیس فوم

    این ها پایه فوم دارند به همراه پد ژلی در بالای آن به طوری که فوم پایداری بهتری نسبت ژل تنها مهیا می کند. همچنین به علت وجود اندک ژل در بالشتک بسیار سبک ترند.

بالشتک های حاوی آب و فوم

    از فوم ساخته شده اند که از آب پر شده است. فوم به پایدار بودن سطح و منطبق شدن آن به شکل بدن کمک می کند. وجود آب باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود فوم عمر این مواد کوتاه است.

بالشتک های حاوی روزنه

    این بالشتک ها حاوی آب، ژل، فوم یا ترکیب آن هاست و به نحوی طراحی شده اند که برای روی کمد، توالت و حمام مناسب است.

توصیه برای آن دسته از افرادی که از ویلچر استفاده می کنند

ویلچرهایی با بالشتک داخلی

بالشتک های داخلی ممکن است روی صندلی و یا روی پشتی باشند. اضافه کردن بالشتک مازاد بر خود ویلچر، باعث تغییر ارتفاع صندلی و کوتاه شدن تکیه گاه های دست و کم شدن عمق صندلی می شود. به همین علت ویلچرهایی با بالتشک های ضد زخم بستر داخلی توصیه می شود.

استفاده از بالشتک های ضد زخم بستر برای صندلی و ویلچر

اکثر این بالشتک ها برای سطح محکم و صاف روی صندلی طراحی شده اند. اگر آن ها روی سطح نرم بالشتک دیگری قرار گیرند، کارایی خود را از دست خواهند داد. تغییر سطح ویلچر ممکن است موجب شود بیمار به راحتی نتواند بنشیند و بلند شود.

انواع تشک های ضد زخم بستر

تشک های چرخاننده

    این تشک ها بیمار را از یک طرف به طرف دیگر می چرخانند و دیگر نیازی نیست مراقبت کنندگان این کار را انجام دهند. زمان چرخاندن بیمار می تواند برنامه ریزی شود. این تشک ها همچنین به بیرون کشیدن آب از ریه ها کمک می کنند.

وسایل چرخاننده

    این وسایل بر روی تخت های خانه استفاده می شوند. در جهت طولی قسمت بندی شده اند به طوری که به طور متناوب پر و خالی می شوند و باعث چرخیدن بیمار می شوند. این وسایل به طور اتوماتیک بیمار را می چرخانند یا به طور دستی این کار را انجام می دهند.

تشک های حاوی هوا

    این تشک ها کیسه های هوایی دارند که بیمار بر روی آن ها قرار می گیرد و سطح تماس پوست با تشک را افزایش می دهند و در نتیجه فشار در آن نقطه کاهش می یابد. فشار هوا در نقاط مختلف بر حسب وزن بیمار و جابه جایی او تغییر می کند. در این تشک ها می توان از ملحفه استفاده کرد اما بهتر است پلاستیکی نباشد زیرا مانع جریان یافتن هوا می شود. بعضی از این تشک ها به اندازه کافی سفت نیستند تا در مواقع اضطراری بتوان عمل احیا قلب (CPR) را انجام داد به همین علت دریچه ای جهت تخلیه سریع هوای تشک تعبیه شده است.

تشک های حاوی مواد و هوا

    این تشک ها بیش تر در بیمارستان ها مورد استفاده قرار می گیرند تا در خانه. شبیه وان حمام طراحی شده اند به گونه ای که حجم زیادی از هوا به توده ای از مواد مثل دانه های سیلیکون دمیده می شود که باعث می شود این مواد همانند مایع عمل کنند. فشار هوا که متوقف می شود دانه ها مانند مواد جامد عمل می کنند و بیمار برای عملیات پزشکی آماده می شود. برای ورود و خروج بیمار از تخت ممکن است به بالابر نیاز باشد.

تشک های حاوی آب

این تشک ها نیز بیش تر برای مصارف بیمارستانی استفاده می شوند تا خانگی. در داخل آن ها از آب استفاده شده است که پیرامون آن را برای پایداری بیش تر با فوم پوشانده اند. سطح این تشک ها سرد است که باعث کاهش دمای سطح پوست می شود. به علت وجود مایع، وزن آن ها سنگین است و باید مکان مناسبی برای قراردادن آن ها انتخاب شود. به علت سیال بودن آب، برای جابه جایی بیمار بالابر توصیه می شود.

محافظ مفاصل

بعضی از بیماران ممکن است برای راحتی، حفاظت و کاهش فشار بر روی مفاصل از محافظ استفاده کنند. این وسایل ممکن است به فرم لایه نرمی که به دور آرنج یا پاشنه پا بسته می شود یا به شکل محافظی که انگشتان پا را فرا می گیرد، وجود داشته باشند. اطمینان حاصل کنید که این محافظ ها به بدن فشار وارد نمی کنند. این وسایل انواع مختلفی دارند که به قرار زیر است:

–       محافظ های پشمی مفاصل

–       محافظ های پشمی انگشتان

–       محافظ های فیبری پلی استر مفاصل

–       محافظ های مفاصل حاوی آب و مایعات

–       محافظ های مفاصل با پوشش فوم

–       پوشش هایی برای محافظت از اندام مصنوعی و تجهیزات پیاده روی

 ویژگی‌های یک تشک خوب

بعضی‌ها فکر می‌کنند پیشگیری و درمان بیماری‌ها فقط با قرص و دارو امکان دارد و بقیه امور زندگی، اینکه کجا بروند، کجا نروند، چطور بخورند و چطور بخوابند، ربطی به بیماری و سلامتی‌شان ندارد، برای مثال گمان می‌کنند هرجا که شد و با هر وضعیتی که بخوابند، در سلامت آنها تاثیری ندارد.
● سرفه‌های شبانه
پدر سرفه می‌کند. پدر سال‌هاست که سرفه می‌کند. نیمه‌شب‌ها بچه‌ها با صدای سرفه پدر از خواب بیدار می‌شوند، اما از جایشان تکان نمی‌خورند. دراز کشیده در رختخواب در اتاق خودشان، چشم‌ها باز و دوخته به سقف گوش می‌دهند به صدای سرفه‌ها؛ مادر به آشپزخانه می‌رود و برای پدر آب می‌آورد و آرام پشتش‌ می‌زند. پدر سرفه می‌کند… بچه‌ها آرام به خواب می‌روند و باز پدر سرفه می‌کند. سال‌هاست که سرفه می‌کند…
شاید شما هم در خانواده‌تان مشابه چنین موردی را داشته باشید: سرفه‌ها و تنگی نفس‌های شبانه. در برخی بیماری‌های تنفسی، مثل آسم و بیماری انسداد مزمن ریوی، این حالت اتفاق می‌افتد. یعنی مدتی در حالت دراز کشیده‌بودن، باعث تشدید انسداد راه‌‌های هوایی و تنگ‌شدن آنها می‌شود و به این ترتیب سرفه و تنگی نفس اتفاق می‌افتد. در نارسایی قلبی، وقتی قلب به اندازه کافی و موثر نتواند کار (پمپ) مانند خود را انجام دهد، چنین وضعیتی رخ می‌دهند؛ یعنی ریه فرد به حالت خوابیده نمی‌تواند کار خودش را به سرانجام برساند.
همین‌طور در بیماری‌های دیگری مانند بازگشت اسید از معده به مری – که به‌دلیل بدکارکردن دریچه بین مری و معده به‌وجود می‌آید ممکن است چنین حالتی اتفاق بیفتد و درازکشیدن باعث برگشتن اسیداز معده به مری شود و بنابراین فرد صبح‌ها با حالت (ترش‌کردن) حتی تهوع و استفراغ بیدار می‌شود.
همه اینها نشان می‌‌دهد که خوابیدن ، در بعضی شرایط به‌جای آن که باعث تمدد اعصاب و آرامش و نیرو برای کار روزانه شود، می‌تواند نیرو و توان انسان را بگیرد و حتی او را دچار مشکلات مرگباری کند. تنگی نفس، به‌خصوص اگر در بیماری آسم یا نارسایی قلبی رخ دهد، مسئله‌ای ساده نیست و اگر به موقع به فرد کمک نشود، ممکن است جان او را هم بگیرد.
پس برای ایمنی و سلامت، حتی در اتاق خواب هم باید فکر کرد و برنامه‌ریزی داشت. اگر تا حالا گذرتان به بیمارستان افتاده باشد، شاید دقت کرده باشید که چطور تخت‌های بیمارستان، پشتی‌های قابل تنظیم دارند. دسته‌ای در کنار تخت‌ها درنظر گرفته شده که با چرخاندن آن می‌توان محلی را که زیر سر بیمار قرار می‌گیرد بالا و پایین برد.
این تنظیم ارتفاع، درست برای جلوگیری از همه این اتفاقاتی که در بالا گفته شد، به درد می‌خورد. کسانی که دچار هریک از مشکلات آسم یا نارسایی قلبی یا ریفلاکس (بازگشت) اسیداز معده به مری و یا بیماری انسداد مزمن ریوی یا برونشیت مزمن هستند، باید ارتفاع سر خود را تا حدی که احساس راحتی در تنفس می‌کنند بالا بیاورند. اما این بیماران وقتی از بیمارستان مرخص می‌شوند، چه باید بکنند؟
تخت‌ها و تشک‌هایی که قابلیت تنظیم ارتفاع دارند و می‌‌توان آنها را در منزل هم استفاده کرد، برای این بیماران مناسب است. اما لازم نیست حتما تشک یا تخت شما شکل ویژه‌ای داشته باشند تا از خطرات فوق پیشگیری کنید. کافی است چند عدد بالش اضافه‌تر در دسترس داشته باشید و ارتفاع سر خود را با آنها – هر تعداد که می‌خواهید- تنظیم کنید.
اتفاقا ارتفاع لازم – ارتفاعی که در آن تنگی نفس یا سایر علایم را نخواهید داشت – شاخص خوبی برای تعیین درجه پیشرفت بیماری‌تان خواهد بود. به این معنا که اگر در طی یک ماه متوجه شدید که برای یک خواب راحت باید بالش اضافه خارج کنید، باید برای تنظیم دوز داروهایتان به پزشک خود مراجعه کنید.
● آیا هرچه تشک سفت‌تر باشد، طبی‌تر است؟
البته فرورفتگی یکسانی که در اثر وزن بدن روی تشک ایجاد می‌شود، ممکن است باعث تشدید کمردرد در افراد حساس شود. ولی صرف اینکه تشک سفت به پیشگیری از کمردرد کمک می‌کند یا آن را از بین می‌برد، موضوعی است که از لحاظ علمی اثبات نشده است.
برای رفع این مشکل تشک‌های اسفنجی هوشمند ساخته شده که می‌تواند درست متناسب با شکل بدن فرو برود و به این ترتیب از فشار نامتناسب روی کمر جلوگیری کند.
نکته‌ای که در مورد سفتی تشک وجود دارد آن است که برای برخی افراد تشک‌های سفت نه تنها طبی نیست، بلکه ضرر دارد. نمونه مهم، افراد مبتلا به دیابت هستند که چون مستعدند به زخم‌هایی موسوم به <زخم ناشی از فشار>، باید از واردشدن فشار زیاد و مستمر روی هر قسمت از بدن خود به شدت دوری کنند. (مثلا پاشنه پا در این افراد ممکن است دچار این نوع فشار مستمر و درنتیجه زخم ناشی از فشار بشود) به همین علت افراد مبتلا به دیابت هرگز نباید از تشک‌های سفت استفاده کنند.
همچنین افراد سالمند به‌دلیل آنکه چربی زیر پوست کمتری دارند، نباید روی تشک‌های سفت بخوابند. چربی زیر پوست به‌عنوان یک بالشتک عمل می‌کند و نمی‌گذارد فشار زیادی – ناشی از وزن بدن – روی پوست وارد شود. وقتی مقدار این چربی کم شود و همین‌طور به‌دلیل شکنندگی و حساس‌شدن پوست در سنین بالا، حتی فشار کمتر می‌تواند باعث آسیب پوست و زیر پوست شود. سالمندانی که مشکل حرکتی دارند و در موقع خوابیدن کمتر می‌توانند جابه‌جا شوند و از این پهلو به آن پهلو بغلتند، باید کاملا متوجه این نکته باشند.زخم بستر مشکلی است که به همین ترتیب برای این افراد به‌وجود می‌آید و متاسفانه اگر پیشگیری نشود، درمان آن به سختی ممکن خواهد بود.
برای این منظور تشک‌هایی که به تشک مواج معروفند ساخته شده که علاوه بر آن حالت اسفنجی که گفتیم، می‌توانند لرزه‌هایی هم ایجاد کنند. این لرزه‌ها تا حدودی کار همان حرکات طبیعی را برای عضلات انجام می‌دهند. یعنی نمی‌گذارند خون در آنها تجمع پیدا کند.
چنین تشک‌هایی همین‌طور برای کسانی که در پاهایشان مشکل عروقی وجود دارد – مثل واریس – یا پاهایشان زود ورم می‌کند یا به کمردرد دچارند، می‌تواند تشک‌های مطلوبی باشد. برخی انواع پیشرفته‌تر این تشک‌ها ممکن است علاوه بر ماساژهای آهسته و مداوم، کمی گرما هم تولید کنند که هم باعث آرامش بیشتر در حین خواب می‌شود و هم دردهای عضلانی و خستگی‌های مفرط را تسکین می‌دهد.
● تشک مناسب بالاخره چه جور تشکی است؟
غیر از نکاتی که گفته شد، شاید مفیدترین راه تشخیص یک تشک مناسب آن است که آن تشک مناسب شما باشد. یعنی در صورتی که بیماری خاصی ندارید، خودتان بهترین شخصی هستید که می‌توانید تشک مناسب خود را انتخاب کنید: بنابراین دقت کنید وسعی کنید قبل از خرید، حتما انتخابتان را امتحان کرده باشید.
با این حال همه مشکلات خواب، با تشک حل نخواهد شد. مشکلاتی مثل بی‌خوابی، خرخر موقع خواب، وقفه‌های تنفسی حین خواب یا برخی دردهای عضلانی با منشا ناشناخته هستند که تشک‌ها نمی‌توانند برای رفع آنها کمکی به شما بکنند.
ولی توجه داشته باشید که ممکن است خواب ناکافی و نامناسب شما – مثلا زیاد خواب‌دیدن و یا نداشتن خواب عمیق، یا بیدارشدن و از خواب پریدن مکرر در طی شب – به‌علت تشک یا وضعیت خوابیدن نامناسبتان باشد پس هرچه سریع‌تر درباره آن فکر بکنید!

تشک های مواج برقی: 

زخم های فشاری که با عنوان زخم بستر نیز شناخته می شوند در نتیجه ی کاهش جریان خون در بخش های استخوانی بدن مانند دنبالچه – پاشنه – سر و آرنج بوجود می آید. بیمارانی که مجبورند برای مدتی طولانی در بستر درمان باقی بمانند و قادر به تغییر موقعیتشان در بستر نیستند در صورتی که تدابیر لازم برایشان در نظر گرفته نشود مبتلا به زخم بستر خواهند شد. مطابق با شبکه ی تحقیقاتی آسیب های نخاعی زخم های بستر در رده های ۱(زخم بستر سطحی) تا ۴ (ایجاد عفونت و خطر مرگ) بسته به شدت آسیب وارده دسته بندی می شوند. استفاده از پدهای مواج برقی از بروز زخم بستر نوع ۱ جلوگیری کرده و قاعدتا مانع از پیشرفت زخم بستر به سطوح بالاتر می شود.

سفید کننده کلر

سفید کننده کلر معمولاً برای تصفیه آب آشامیدنی، ضد عفونی کردن استخرها و سفید کردن لباس های شسته شده استفاده می شود. کلر باعث تحریک چشم، پوست و دستگاه تنفسی می شود. ترکیب سفید کننده کلر با سایر پاک کننده ها مانند آمونیاک می تواند منجر به آزاد شدن گاز خطرناک کلر شود. علاوه بر آن قرار گرفتن در معرض گاز کلر می تواند باعث بروز علائم زیر شود:

• سرفه
• تنگی نفس
• حالت تهوع
• درد قفسه سینه

آمونیاک

• آمونیاک اغلب در تمیزکننده های شیشه ای استفاده می شود.
• آمونیاک می تواند برای پوست، چشم، گلو و ریه تحریک کننده باشد.
• همچنین آمونیاک باعث آسیب رسانی جدی به پوست و در موارد منجر به کوری می شود.

تریکلوزان و تریکلوکاربان

این مواد شیمیایی، معمولا در صابون دست، مایع ظرفشویی و خمیر دندان وجود دارد.

تریکلوزان و تریکلوربان می تواند منجر به عدم تعادل هورمونی شده و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. تریکلوکربان باعث افزایش تستوسترون در بدن می شود. تریکلوزان، یک زیست توده ضد باکتریایی که استفاده از آن به طور فزاینده ای در مواد شوینده و مایع صابون (محصولات نگهدارنده) رواج دارد، تریکلوزان می تواند باعث افزایش مقاومت باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک ها شود. اثری از تریکلوزان در شیر مادر یافت شده است از طرفی تریکوزان در ارتباط بین سلول های مغز و قلب تداخل ایجاد می کند.

ترکیبات کواترنر آمونیوم (quats)

این مواد شیمیایی در اسپری های ضد عفونی کننده و تمیز کننده توالت کاربرد دارد.

ترکیبات کواترنر آمونیوم می توانند منجر به آسم شغلی شود. برخی از کوات ها با خطر کاهش باروری و نقص هنگام تولد در موش ها همراه بوده اند.

نانو نقره

ذرات نانو نقره می توانند به عمق بدن نفوذ کنند و برای کبد و مغز سمی هستند.

ضدعفونی کننده ها و عوارض سلامتی

مواد شیمیایی به کاربرده شده در مواد ضدعفونی کننده ها ممکن است باعث سرطان، اختلالات تولید مثل، بیماری های تنفسی (از جمله آسم شغلی)، سوزش چشم و پوست، اختلال در سیستم عصبی مرکزی و سایر اثرات سلامتی انسان شوند. علاوه بر این، برخی از این محصولات حاوی مواد شیمیایی پایدار، زیست تخریب پذیر و سمی (PBTs) هستند که به عنوان پسماندهای خطرناک طبقه بندی می شوند.

عوارض مواد ضد عفونی کننده

با توجه به شیوع کرونا و رعایت موارد بهداشتی و افراط در استفاده از مواد ضدعفونی کننده، “تمیز کردن بیش از حد با مواد شیمیایی” به خاطر عوارض مواد ضد عفونی کننده می تواند به اندازه همان “تمیز نکردن” خطرناک باشد. یک مطالعه جدید توسط یک گروه ملی محیط زیست هشدار داده است که برخی از مواد شیمیایی موجود در ضد عفونی کننده های خانگی می توانند منجر به مشکلاتی از قبیل آسم و عدم تعادل هورمون ها شوند.

به گزارش (WVE) استفاده بیش از حد مواد ضد عفونی کننده هر چه قدر باعث تمیزی شوند ممکن است با بروز عوارضی همراه باشند و مواد شیمیایی موجود در پاک کننده های آشپزخانه، دستمال مرطوب دستی، و سایر محصولات تمیز کننده معمولی می توانند خطرناک باشند. این در حالی ست که برخی از تولید کنندگان این مواد های شیمیایی، مصرف کنندگان و به ویژه زنان خانه دار را متقاعد می کنند که برای محافظت از خانواده های خود در برابر بیماری، به طور مرتب سطوح خانه خود را ضد عفونی کنند. اما مصرف کنندگان و خانم ها باید بدانند که این روش ممکن است زیاد هم به نفع آن ها نباشد و باعث بروز مشکلاتی در سلامتی افراد خانواده شود.

نحوه صحیح شستن دست ها

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) دستورالعمل های زیر را توصیه می کنند:

• دستان خود را با آب تمیز (گرم یا سرد) مرطوب کنید.
• به دستان خود صابون بزنید. حتماً قسمت پشت دست ها، بین انگشتان دست و زیر ناخن های خود را صابون بزنید.
• دستان خود را برای حداقل 20 ثانیه تمیز کنید.
• دستان خود را به خوبی در زیر آب تمیز بشویید.
• دستان خود را با استفاده از یک حوله تمیز خشک کنید یا اجازه دهید خشک شوند.

راه های جایگزین استفاده از ضدعفونی کننده ها

بنا بر گزارش WVE مصرف کنندگان می تواند استفاده از محصولات حاوی مواد شیمیایی محرک را با چندین گزینه طبیعی، جایگزین کنند.

برخی از روش های جایگزین این محصولات، عبارتند از:

سرکه

از سرکه به عنوان پاک کننده شیشه و پنجره استفاده کنید. اسید موجود در سرکه باکتری ها را از بین می برد.

بوراکس

این ماده پودری که به طور طبیعی وجود دارد می تواند به عنوان نرم کننده آب یا به عنوان خوشبو کننده در لباسشویی استفاده شود.

روغن های گیاهی

روغن های گیاهی مایعات غلیظی هستند که از گیاهان تقطیر می شوند و برخی از آن ها مانند روغن آویشن، روغن رزماری، روغن میخک، روغن اکالیپتوس و روغن پونه کوهی دارای خاصیت ضد باکتریایی طبیعی هستند.

WVE همچنین به مصرف کنندگان توصیه می کند تا برای پیشگیری از ابتلا به هر بیماری، نکات بهداشتی زیر را رعایت کنند:

• شستن دست ها قبل از دست زدن به غذا
• شستشوی میوه ها و سبزیجات در زیر آب جاری
• پخت کامل مواد غذایی برای از بین بردن باکتری های مضر
• گوشت های خام، مرغ، غذاهای دریایی و تخم مرغ ها را از غذاهای آماده جدا نگه دارید.
  مواد غذایی مانند گوشت و مرغ را به محض خرید، سریعا منجمد کنید.
• هرگز غذاهای پخته شده را بیش از دو ساعت بیرون از یخچال نگه ندارید.

اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از محصولات ضد عفونی کننده

از دست کش استفاده کنید.

• بسیاری از مواد شیمیایی ضد باکتری باعث تحریک پوست مانند بثورات یا سوختگی می شوند.
• همچنین، استفاده از ضدعفونی کننده ها بدون دستکش خطر انتقال این مواد شیمیایی به دهان یا چشم را افزایش می دهد. علاوه بر این، نشان داده شده است که برخی مواد ضدعفونی کننده، ماندگاری بالایی دارند و می توانند روی سطوح و حتی پوست باقی بمانند.

محصولات را هرگز مخلوط نکنید.

مواد شیمیایی موجود در محصولات تمیز کننده می توانند با یکدیگر واکنش های خطرناکی ایجاد کنند. به طور مثال، مخلوط سفید کننده و آمونیاک دود کلرامین می تواند خطرناک باشد.

در فضا مناسب از ضدعفونی کننده ها استفاده کنید.

• گازهای شیمیایی و انتشار آن ها ناشی از ضدعفونی کننده ها در اتاق های کوچکتر و تهویه ضعیف مانند حمام بدون پنجره می توانند در عرض فقط چند دقیقه خطرآفرین باشد.
• ·          حتماً هنگام استفاده از این مواد فن روشن کنید یا پنجره های اطراف را باز نگه دارید.

کودکان را از محیط خارج کنید.

کودکان اغلب در برابر مواد شیمیایی آسیب پذیر هستند، زیرا اعضای بدن و سیستم ایمنی بدن آن ها به طور کامل رشد نیافته اند و برخی مواد شیمیایی به خصوص تریکلوزان و تریکلوکاربان می توانند در سیستم عصبی، غدد درون ریز و سیستم ایمنی بدن آن ها اختلال ایجاد کنند. پس سعی کنید قبل از استفاده از ضد عفونی کننده ها کودکان را از محیط خارج کنید.

 با ضدعفونی‌کننده‌ها زمینه آسیب‌پذیری کرونایی را بیشتر نکنید

ویروس کرونا بیش از ۲ ماه است که در کشور ما در حال پرسه زنی است. ویروسی که آنقدر راه انتقال آن متنوع بوده که  از استانی در چین به ایران رسید و حال حاضر در تمام کشورهای دنیا می توان رد پای آن را دید. 

ویروس کرونا فقط در کشور ما تاکنون جان هزاران نفر را گرفته و دهها هزار نفر را نیز به خود مبتلا کرده است. ویروسی که در حال حاضر درمانی برای آن پیدا نشده است و یکی از مهم ترین راه مقابله با آن خانه نشینی و قطع زنجیره انتقال است.

یکی دیگر از راه های پیش گیری از ابتلا به ویروس کرونا یا انتشار آن ضدعفونی کردن محیط اطراف و بدن است. متاسفانه این ضد عفونی کردن ها که عمدتا با محلول های شیمیایی خطرناک انجام می شود از حد مصرف عادی و مورد نیاز خارج شده و خود به یکی از معضلات تبدیل شده است. 

چه موادی جزء ضدعفونی کننده ها محسوب می شوند؟

ضدعفونی کننده ها طیف وسیعی دارند و از لحاظ علمی همه آنها خطرناک بوده و بسته به نوع استفاده عوارض آنان نیز کم و زیاد است. 

امروزه تمامی محلول ها و مواد شیمیایی که برای شست و شو ، سفید کننده ها، لکه برها، پاک کننده و حتی برخی از لوازم آرایشی و بهداشتی را به دلیل ترکیبات شیمیایی می توان در زمره ضدعفونی کننده ها دانست. از مایع دستشویی گرفته تا الکل ، اسیدها ، لاک پاکن ها دارای موادی هستند که از فرمول ضدعفونی کننده برخوردار هستند. 

 پس بسته به نوع اثر گذاری این محلول ها عوارض آن نیز متفاوت است به این معنی که عوارض مایع دستشویی به مراتب کمتر از سفید کننده ها است، اما حتی استفاده غیر اصولی و بی رویه از ضدعفونی کنندهای کم خطر نیز می تواند در بلندمدت پیامدهای خطرناکی داشته باشد.

اما در حال حاضر خطرناک ترین مواد ضدعفونی کننده محلول های الکلی و سفید کننده هایی است که برای مقابله با ویروس کرونا در اماکن عمومی و منازل مسکونی استفاده می شود. این محلول ها به دلیل برخورداری از میزان بالای مواد شیمیایی خالص از جمله الکل و اسیدها ، بسیار خطرناک بوده و بیشترین عوارض  منفی نیز از جانب همین موادها بر بدن وارد می شود.

عوارض مصرف بی رویه مواد عفونی کننده چیست؟

عوارض ناشی از استفاده مواد ضدعفونی کننده همانطور که گفته شد به نوع و میزان استفاده از آن بستگی دارد. اما نباید تصور شود که نبود علائم این عوارض در کوتاه مدت به معنی بی خطری استفاده از ضدعفونی کننده ها است یا اینکه بدن شما در برابر این عوارض آسیب ناپذیر است. 

در شایع ترین موارد شاهد حساسیت پوستی در نقاط مختلف بدن که به سطح تماس بیشتر بدن بستگی داشته ، حساسیت های بینایی مانند خارش چشم، آبریزش چشمی ، کم بینایی هستیم. علاوه بر این حتی عوارضی همچون آبریزش بینی ، عفونت در ناحیه گوش ، بینی و از این موارد نیز مشاهده شده است. 

اما در صورت مصرف بی رویه می تواند عوارضی مانند عفونی شدن ریه ، مشکلات تنفسی ، ایجاد آلرژی دائمی در بدن را به همراه  داشته باشد که معمولا راه درمانی برای این نوع بیماری ها وجود ندارد و تقریبا داروهای موجود نیز جنبه تسکین دارند. 

همچنین اختلال در سیستم دستگاه گوارش  از دیگر عوارض ناشی از استفاده بی رویه از محلول و مواد ضدعفونی کننده است که می تواند پیامدهایی همچون رفلکس یا بازگردان معده ، تداوم حالت تهوع و موارد دیگر را در پی داشته باشد. 

کدام گروه از افراد بیشتر در خطر مصرف مواد ضدعفونی کننده قرار دارند؟

پاسخ قطعی به این سوال دشوار است زیرا عوامل مختلفی در آسیب پذیری افراد نسبت به مواد شیمیایی دخیل هستند. بسته به اینکه شرایط فیزیکی فرد چگونه است،آیا بیماری های زمینه ای دارد یا نه، آیا فرد دارای فعالیت ورزشی است یا نه و اینکه در چه محیط جغرافیایی زندگی می کند اثر گذاری مواد ضدعفونی کننده نیز متغیر است.

اما معمولا افرادی که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند بیشتر در معرض خطر  مسمومیت با مواد ضدعفونی کننده قرار دارند و در وهله دوم افراد داری سن بالا بیشتر در خطر قرار دارند زیرا بخش قابل توجهی از ساختار جسمی آنها به مرور زمان در معرض آسیب پذیری قرار گرفته است. 

با این وجود نباید تصور شود که چون فرد جوان بوده و دارای مشکلات زمینه ای نیست با استفاده از محلول های ضدعفونی کننده و مواد شیمیایی آسیب نمی بیند. 

مصرف مواد ضدعفونی کننده باید چگونه و به چه میزان باشد؟

اگر از نظر علمی بخواهیم نوع مصرف مواد ضدعفونی کننده را تعیین کنیم باید بگوییم که مصرف نکردن این مواد بهتر از هر الگوی دیگر است. اما از آنجا که در شرایط فعلی استفاده از مواد ضدعفونی کننده و شوینده راهی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا است راه دیگری وجود ندارد و ناچار به استفاده از این مواد می باشیم.

اما مهم تر از استفاده این مواد ، الگوی مصرف است که متاسفانه الگوی مصرف در هیچ زمینه ای در جامعه ما از جمله مواد ضدعفونی کننده رعایت نمی شود که ریشه در فقدان آموزش دارد. 

به طور مثال برخی از بیمارانی که به ما مراجعه کرده اند ، حتی بدون تماس با خارج از منزل روزانه چندین نوبت خانه و لوازم خانه را با مواد شیمیایی ضدعفونی می کنند  که نه تنها علمی و اصولی نیست ، بلکه کاملا مغایر با توصیه های پزشکی است. 

به طور معمول آنچه در توصیه های پزشکی آمده است استفاده از مواد ضدعفونی یا شوینده  برای گندزدایی اماکن عمومی، خرید روزانه ، البسه ای که خارج از خانه استفاده می شود ضروری است. همچنین در صورت تماس با اشخاص یا اجسام خارج از محیط قرنطینه شخصی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا نیز الزامی است. همینطور خانه هایی که در آن از بیماران کرونایی مراقبت می شود نیز باید به طور مداوم ضدعفونی شود. 

اما متاسفانه برخی به صورت وسواس گونه از مواد ضدعفونی کننده استفاده کرده و دائم بدن خود را در معرض محلول های الکلی قرار می دهند. اینگونه مصارف نه تنها توصیه نمی شود بلکه باید به شدت از آن اجتناب شود زیرا وقتی با محیط بیرون تماس نداریم نیازی هم برای ضدعفونی کردن نیست. 

باید توجه داشت که بیش از خود محلول های ضدعفونی کننده ، بخار آن خطرناک است. مواد شیمیایی موجود در مواد ضدعفونی کننده یا گندزدا به شدت قابلیت بخار پذیری دارند و این بخار در صورت ورود به مجاری تنفسی یا منافذ پوستی خطرناک هستند. 

به همین منظور توصیه می شود در زمان ضدعفونی خانه یا استفاده از مواد ضدعفونی کننده حتما درها و پنجره خانه یا حتی محیط کار را باز گذاشته تا جریان هوا بخار مواد شیمیایی را از فرددور کند.

تفاوت بین شیردهی و استفاده از شیردوش

چه مستقیما شیر بدهید یا شیر دوشیده شده را به نوزاد بدهید یا ترکیبی از هر دو را انتخاب کنید، او مواد مغذی لازم برای رشد مناسب را دریافت خواهد کرد.

بسیاری از مادران برای این‌که بتوانند پس از مرخصی زایمان به شغل خود بازگردند، دوشیدن شیر را انتخاب می‌کنند. برخی بانوان انتخاب دیگری ندارند. مجبور هستند از همان اول شیر خود را بدوشند، چون نوزاد زود متولد شده و نمی‌تواند مکیدن سینه مادر را به درستی انجام دهد، یا لب یا زبانشان به‌صورت مادرزاد متصل است (نوزاد زبان بسته) و نمی‌توانند خوب مک بزنند و شیر را به‌طور کافی دریافت کنند. البته، برخی نوزادان هستند که سرشیشه را نمی‌گیرند و شیردهی تنها گزینه شما خواهد بود.

شیردهی و شیردوشیدن هر کدام مزایا و معایب خود را دارند و در نهایت این شما هستید که باید تصمیم بگیرید کدام برای شما و نوزادتان بهترین گزینه است.

مزایا و معایب شیردهی پستانی 

شیردهی می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد اما نکات منفی نیز دارد.

نکات مثبت

• پیوند شما با نوزاد را محکم‌تر می‌کند: بسیاری از مادران شیردهی را نسبت به تغذیه با شیر ذخیره کرده با کمک شیشه شیر را ترجیح می دهند، زیار تجربه نزدیک‌تری با نوزاد خود برقرار می کنند. همچنین حس می‌کنند برای نوزاد نیز آرامش‌بخش‌تر است و تنها به کمک پستان‌شان می‌توانند سریع‌تر او را آرام کنند.
• صرفه جویی در هزینه: ممکن است مقداری پول خرج سینه بند مخصوصشیردهی کرده باشید، اما به‌طور کلی، شیردهی پستانی مقدار زیادی از هزینه ها را کاهش می‌دهد. شیردوش و شیشه شیر و انواع سر شیشه واقعا هزینه بر هستند.
• عدم نیاز به ظرف: همین حالا هم به عنوان والدین کلی ظرف برای شستن داریم پس اگر مجبور نیستیم چرا ظرف‌های بیشتری اضافه کنیم؟ من از ظرف متنفرم، برای همین شیردهی برای من خیلی خوب بود.
• نباید چیزی با خودتان حمل کنید: وقتی از خانه بیرون می‌روید دیگر نیاز نیست تا شیشه شیر و ذخیره شیر و وسایل مربوط را حمل کنید.
• معطلی ندارد: اگر نوزاد گرسنه شود، بلافاصله می‌توانید به او شیر بدهید. شما و نوزادتان هرگز مجبور نیستید برای گرم شدن بطری معطل بشوید که به‌خصوص برای شیردهی شبانه فوق‌العاده است.

نکات منفی

• می‌تواند سخت باشد: بله، شیردهی طبیعی است، اما به این معنی نیست که همیشه مثل آب‌خوردن است. هم برای مادر و هم برای نوزاد یک تجربه آموزشی است و ممکن است مجبور باشید مشکل مکیدن ضعیف، نوک حساس پستان ها و بعدها، گاز گرفتن را حل کنید. با دریافت کمک حرفه‌ای می‌توانید از همان آغاز برای ارتباط شیردهی، شروع بهتری را تجربه کنید.
• ممکن است شیردهی در مکان های عمومی کمی سخت باشد: بعضی مادران با شیردهی در مکان‌های عمومی راحت نیستند، برای همین مجبورند هنگام بیرون رفتن دقت بیشتری کنند. ممکن است مجبور باشید در اتومبیل به نوزاد خود شیر بدهید، از پوشش شیردهی استفاده کنید یا اگر محیط عمومی شما را ناراحت می‌کند اتاقی خصوصی را برای شیردهی پیدا کنید.
• آزادی کمتر: بعضی نوزادان هرگز سرشیشه نمی‌گیرند و این دور شدن شما از نوزادتان و صرف مقداری زمان برای خودتان را سخت می‌کنند.
• کمک ندارید: اگر فقط خودتان شیر می‌دهید، تنها کسی خواهید بود که همه‌وقت به نوزاد غذا می‌دهید. شما هستید که باید ۲ نیمه‌شب بیدار شوید و هرشب به او شیر بدهید.

مزایا و معایب استفاده از شیردوش

درست مانند شیردهی، شیردوشیدن هم مزایا و معایب خود را دارد.

نکات مثبت

• می‌توانید اندازه بگیرید که نوزاد شما چقدر شیر بخورد: شیردوشیدن می‌تواند برای بعضی مادران آسایش بخش باشد چون می‌توانند ببینند دقیقا چه مقدار تولید و مصرف می‌شود.
• مشارکت دیگران: وقتی شیر می‌دوشید، افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند. پدرها، مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و خواهرها و برادرها از پیوند با نوزاد شما به کمک دادن شیر با بطری لذت می‌برند.
• زمان بیشتر برای خودتان: از آن‌جا که افراد دیگر هم می‌توانند به نوزاد شما شیر بدهند، می‌تواند زمان بیشتری برای خودتان صرف کنید، که همه مادران واقعا به آن نیاز دارند. وقتی به باشگاه می‌روید، چرت می‌زنید یا موهایتان را درست می‌کنید نگران شیرخوردن نوزاد نیستید.
• درد کمتری دارد: اگر فقط شیر می‌دوشید نباید خیلی نگران حساس شدن نوک پستان‌ها در هفته‌های اول باشید، همچنین با گازگرفتن هم مواجه نخواهید شد.
• سازگاری با مواقع اضطراری: اگر مقداری شیر در فریزر داشته باشید، نوزاد شما می‌تواند در مواقع اضطراری که نمی‌توانید به او شیر بدهید، نظیر بستری شدن در بیمارستان یا خوردن دارویی که با شیردهی سازگار نیست، از آن استفاده کند.

نکات منفی

• گران‌تر است: وقتی شیر می‌دوشید نمی‌توانید فقط به پستان‌هایتان تکیه کنید. مطمئنا باید یک شیردوش بخرید، همچنین بطری، لوازم شیردوشی، کیسه‌های شیر، یک برس بطری و … .
• شستشوی زیاد: با این همه بطری و لوازم شیردوشی شستشو و ضدعفونی هرگز تمام نمی‌شود و بخشی از روند شیردوشی خواهد بود.
• باید شیردوش را همه جا با خود بکشید: فقط شیردوش‌تان نیست که باید دنبال خود بکشید. باید یک خنک‌کننده، بسته یخ، شیر اضافه، بطری، لوازم اضافه شیردوش و ضدعفونی کننده را هم با خود ببرید. چیزهای زیادی است که باید به‌خاطر بسپارید.
• ناجور است: برخلاف شیردهی، شیردوشیدن کاری نیست که معمولا مادران در فضای عمومی انجام بدهند. ممکن است مجبور شوید در دستشویی یا اتومبیل این‌کار را انجام بدهید.
• ممکن است بدن‌تان دیگر نسبت به شیردوشی واکنش نشان ندهد: گاهی بدن مادر بعد از مدتی دیگر به شیردوشی واکنش نشان نمی‌دهد. گاهی از همان اول. اگر متوجه شدید مقدار شیر شما کاهش یافته، لوازم شیردوشی دیگر یا شیردوش دستی را به جای شیردوش برقی امتحان کنید.

کدام یک بهتر است : استفاده از شیردوش با شیردهی پستانی

مسلما شیر مادر مغذی ترین گزینه است، ولی آیا دوشیدن آن در بطری هم به‌همان میزان برای نوزاد شما پرفایده است؟ آیا شما و نوزاد شما به همان اندازه شیردهی مستقیم از مزایای آن بهره‌مند می‌شوید؟

اگر فقط شیر بدوشید، شما و نوزادتان از بیشتر مزایای شیردهی مستقیم بهره‌مند می‌شوید. رحم‌تان بازهم نسبت به دادن شیرخشک سریع‌تر جمع می‌شود و کمتر در معرض خطر سرطان سینه و سرطان تخمدان قرار خواهید گرفت و یک بطری شیر که همان روز دوشیده شده، آنتی بادی های لازم برای باکتری‌ها و ویروس‌هایی را که در معرض آن‌ها بوده‌اید برای نوزاد فراهم می‌آورد.

اما منجمدکردن، بازکردن یخ و گرم کردن مداوم می‌تواند برخی از پروتئین‌ها و ویتامین‌های شیر شما را از بین ببرد. بنابراین اگر فقط از شیردوش استفاده می‌کنید، بهتر است در اکثر موارد برای نوزاد خود شیر تازه بدوشید.

همچنین شیردوش‌ها و بطری‌ها مستعد جذب باکتری هستند و می‌توانند موجب بیماری‌های جدی برای کوچولوی شما بشوند، برای همین اطمینان حاصل کنید که پرستارها نظافت و بهداشت لازم را رعایت می‌کنند.

شیردهی برای تقویت فک، دندان‌ها و رشد کلامی بهتر است، در صورتی‌که استفاده طولانی‌مدت از بطری موجب فاسد شدن و کجی دندان‌ها و تاخیر در زبان‌بازکردن می‌شود. شیردهی با بطری، کنترل کمتری به نوزاد شما در میزان جریان و خوردن شیر می‌شود و باعث می‌شود گاز بیشتری در معده آن‌ها جمع شود و آن‌ها را بیشتر در معرض پرخوری و چاقی در مراحل بعدی زندگی بکند.

اگر روزی شش بار پوشک خود را خیس می‌کند، شکمش کار می‌کند، وزنش بیشتر می‌شود و به‌نظر خوشحال و سلامت می‌رسد، مطمئن باشید که نیازهای نوزادتان را برطرف کرده‌اید.

به دلیل این‌که شیرمادر به راحتی هضم می‌شود، پرستارها راحت می‌توانند به نوزاد زیاده از حد غذا بدهند و ذخیره شیر شما را سریع تمام کنند و در این حالت احساس می‌کنید به اندازه کافی شیر تولید نکرده‌اید. برای جلوگیری از خوراندن شیر زیادی، مطمئن شوید هر بار که بیرون می‌روید نوزاد بین ۳۰ تا ۴۵ میلی‌لیتر شیر می‌خورد و پرستارها از بطری با شیردهی آرام استفاده می‌کنند.

شیردهی و شیردوشیدن هرکدام مزایا و معایب خود را دارد، اما هیچ‌کدام راحت نیست و هر دو می‌تواند مزایای خود را داشته باشد. در نهایت، این شما هستید که باید انتخاب کنید کدام برای شما و نوزادتان بهتر است.

ممکن است انتخاب کنید که فقط خودتان شیر بدهید یا این‌که وقتی برمی‌گردید سر کار، مجبور شوید شیر بدوشید. اگر نوزاد زود بدنیا بیاید و نتواند مکیدن صحیح انجام دهد، شیردوش می‌تواند نجات‌دهنده باشد.

اما فارغ از این‌که خودتان شیر بدهید یا شیرتان را بدوشید، شما و نوزادتان از بسیاری از مزایای آن شیر طلایی بهره‌مند می‌شوید.

شیردوش برقی

استفاده از شیردوش برقی امروزه به علل گوناگون در میان مادران رواج پیدا کرده است. به ویژه مادرانی که به مدت طولانی بیرون از منزل هستند و مسئولیت نگه داری از فرزند شیرخوارشان را به پرستار یا فرد دیگری می سپارند، با کمک شیردوش برقی می توانند شیر خود را دوشیده و در یخچال یا فریزر طبق درستورالعمل مربوطه نگه داری کنند تا در مواقع لزوم پرستار با کمک شیر ذخیره شده نوزاد را تغذیه کند. اما آیا مزایا و معایب استفاده از شیر دوش برقی را می دانید؟ می دانید که در هنگام استفاده از این وسیله چه نکاتی را باید رعایت کنید؟

مزایای استفاده از شیردوش برقی

امروزه مادران به دلیل مزایای شیردوش برقی بیش از پیش از این وسیله استفاده می کنند، برخی از این مزایا عبارتند از:

• برای مادرانی که ضیق وقت دارند، شیردوش برقی وسیله مفیدی است. برای دوشیدن مقدار مشخص شیر به کمک شیر دوش های برقی، نسبت به نوع دستی آن، وقت کمتری صرف می شود.
• از آنجا که در شیر دوش برقی، دو پمپ تعبیه شده است، به طور همزمان می توان از هر دو پستان پمپاژ را انجام داد و در وقت مادر صرفه جویی کرد.
• مادرانی که باید روزانه و به طور منظم شیر بدوشند، این کار را با زحمت کمتری انجام می دهند.
• شیردوش برقی به صورت دو پمپه و با پمپ بیمارستانی در بازار وجود دارد.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن شیردوش برقی بسیار آسان است. اغلب کیسه و دستمال بخار مایکروویو به همراه دستگاه عرضه می شود.

مواردی که باید هنگام استفاده از شیردوش برقی در نظر داشته باشید:

درهنگام خرید استفاده از شیردوش برقی حتما به موارد زیر توجه داشته باشید:

1. مدل دو پمپه

در مدل دو پمپه قابلیت دوشیدن همزمان شیر از هر دو پستان وجود دارد و به این ترتیب در وقت صرفه جویی بعمل می آید. بعلاوه، هرچه شیر بیشتری دوشیده شود، به مقدار بیشتر نیز تولید می شود.

• شیردوشهای برقی که به راحتی قابل استفاده، تمیز کردن و مونتاژ هستند

شیردوشی را انتخاب کنید که پس از استفاده به راحتی تمیز و ضد عفونی شود. علاوه بر این، در مدل برقی دارای پمپ وکیوم، گرفتن پستان برای مکش شیر آسان تر است. مدل دیگری نیز وجود دارد که شیر به سرعت و به راحتی دوشیده می شود.

• سرعت مکش

شیردوش برقی تهیه کنید که در کمترین زمان بتواند شیر بیشتری بدوشد. در انواع با کیفیت می توان سرعت دوشیدن شیر با دکمه دستی تغییر داد. 

4- دوشیدن شیر بیرون از منزل

اگر مادری هستند که ناگزیر باید بیرون از منزل یا محل کار باشید، شیردوشی را  انتخاب کنید که به راحتی قابل حمل باشد. بسیاری از این شیردوش ها به منظور نگهداری بهتر شیر دوشیده شده، کیسه های یخ یا شارژرهایی برای اتصال به باتری خودرو دارند.

چگونه می توان از شیردوش برقی با خیال راحت استفاده کرد؟

• اولین و مهمترین نکته قبل از دوشیدن شیر این است که در جایی راحت و آرام بنشینید. نوع ناراحتی یا اضطراب، بر مقدار شیر مادر تاثیر دارد.
• دستورالعمل استفاده از شیردوش را به دقت بخوانید تا اشتباهی رخ ندهد.
• شیردوشهای آلوده به ویروس و باکتری هایی مانند ایدز و سیتومگالوویروس نباید مورد استفاده قرار گیرند، امکان انتقال این میکروب ها از نفر اول به مادر و نوزاد بعدی وجود دارد.
• برای جلوگیری از کاهش کارایی، درب شیردوش همیشه حتی در حالت بلااستفاده باید به خوبی بسته شود.
• بهتر است شیردوشی که تهیه می کنید از لبه مناسب برخوردار باشد. درپوش ها و لبه های نامناسب موجب بروز درد و سوزش در نوک پستان می شوند. همچنین اگر مکش به اندازه کافی نباشد،
• مراقب آسیب احتمالی پمپ باشید. در صورت مشاهده هر چه سریعتر، آن را تعویض نمایید.
• در صورت ترک خوردگی نوک پستان، مکش را متوقف کنید. هنگام دوشیدن شیر نباید هیچ دردی احساس شود.
• قبل و بعد از شیردوشیدن، دست هایتان را به خوبی بشویید.
• در روزهای اول ممکن است حجم شیر دوشیده شده خیلی کم باشد. اما تداوم این کار به طور منظم موجب افزایش مقدار شیر بعد از چند روز خواهد شد.
• قبل از شروع شیردوشی، وسایل لازم مانند دستمال مرطوب، بطری برای ذخیره شیر، تلفن و غیره را دم دست بگذارید.
• سرعت پمپاژ را روی حدی که راحت هستید، از پیش تنظیم کنید.
• هنگامی که جریان شیر کند شد و پستان تقریباً خالی است، شیردوش را خاموش کنید.
• بعد از ریختن شیر دوشیده شده در بطری، روی آن تاریخ بزنید و در یخچال نگهداری کنید.
• تمیز کردن و ضد عفونی کردن هر قسمت از شیردوش پس از استفاده، ضروری است. در غیر اینصورت ممکن است مشکلاتی برای کودک ایجاد شود. بعد از تمیز کردن و ضد عفونی کردن آن را با دستمال کاغذی کاملا خشک کنید تا خیس نباشد.

مضرات استفاده از شیردوش برقی

• وقتی شیر دوشیده شده با استفاده از بطری به نوزاد داده می شود، ممکن است نوزاد دیگر پستان را نشناسد و از گرفتن آن اجتناب کند.
• احتمال دارد شیر دوشیده شده آلوده شود و مشکلات جدی برای سلامتی کودک ایجاد نماید.
• چنانچه لبه شیردوش مناسب نباشد یا سرعت پمپ خیلی زیاد یا کم باشد، احتمال آسیب دیدن نوک پستان وجود دارد.
• دوشیدن شیر اضافی و ذخیره آن برای استفاده های بعدی باعث تولید شیر بیشتر می شود، مقدار اضافی شیر می تواند باعث تورم و احتقان پستان ها گردد.
• تمام مراحل تمیز و ضدعفونی کردن شیردوش پس از استفاده، وقت و انرژی زیادی می گیرد.

عملکرد لیزر موهای زائد چگونه است؟

نور لیزر هر چیزی که تیره‌رنگ باشد را حرارت داده و می‌سوزاند. با حرارت دادن و سوزاندن موی تیره‌رنگ داخل فولیکول مو، خود فولیکول نیز آسیب می‌بیند و از بین می‌رود. هرکدام از موهای بدن ما دارای یک چرخه‌ی رشد و استراحت هستند. در یک زمان مشخص اکثر موهای بدن ما در فاز استراحت هستند و تعداد کمی از آن‌ها در فاز رشد هستند.

اگر هنگام لیزر موهای زائد ، فولیکول مو در فاز استراحت باشد، اشعه لیزر بر آن اثری ندارد. به همین دلیل است که برای از بین بردن تمامی ‌موها به چندین جلسه درمان با لیزر، با فاصله های زمانی مشخص نیاز است. با هر جلسه رفع موهای زائد تعدادی از فولیکول‌های فعال مو سوخته می‌شوند و بالاخره پس از مدتی تمامی‌ موها از بین می‌روند.

فواید لیزر موهای زائد

هر روز تعداد بیشتری از مردم تصمیم به لیزر موهای زائد بدن خود می‌گیرند زیرا همانطور که دیدیم روش‌های حذف موهای زائد اغلب ناکارآمد، وقت‌گیر و هزینه‌بر هستند. از لیزر بدن می‌توان در تمام نقاط بدن استفاده کرد. دست‌ها، پاها، صورت، زیربغل، بیکینی، شکم، کمر و … در اینجا ده فایده اصلی و مهم لیزر را می‌شماریم تا بتوانید آن را با دیگر روش‌ها مقایسه کنید و در صورت نیاز برای از بین بردن موهای زائد بدن خود روش مناسب را انتخاب کنید.

لیزر درمانی به دلیل سرعت بالا ، تاثیرگذاری طولانی مدت و عوارض کم به یک روش پرطرفدار جهت رفع موهای زائد تبدیل شده است ، از این رو می توان گفت که با لیزر موهای زائد صورت شاهد عوارض کم و موقتی هستیم.

1.صرفه‌جویی در زمان

روش لیزر درمانی بسیار سریع و قابل اعتماد است و به همین دلیل است که بیشتر افراد تمایل به لیزر درمانی دارند.

روش لیزر درمانی بسیار سریع و قابل اعتماد است که وقت زیادی را برای از بین بردن موهای زائد بدن خود صرف کنید .

2.صرفه‌جویی در هزینه موهای زائد

هزینه های لیزر موهای زائد ابتدا افراد را به خاطر هزینه های هنگفت دچار شک و تردید در انجام آن می کند.

تعداد جلسات در تعیین هزینه ها بسیار تاثیر گذارند و هر چه تعداد جلسات بیشتر باشد ، هزینه درمان هم بیشتر خواهد شد .

ولی چون نتایج لیزر بلند مدت است و باعث کاهش رشد موهای زائد به مدت طولانی می شود هزینه ی آن قابل توجیه است و به عنوان مثال شما هزینه ی کمتری صرف ریش تراش، اصلاح، کرم های موبر، موم و سایر لوازم خواهید کرد.

3.در لیزر خبری از موی زیرپوستی نیست

یکی دیگر از فواید لیزر موهای زائد این است که با از بین بردن فولیکول‌های مو امکان ایجاد موی زیرپوستی از بین می‌رود. حتی اگر موی جدیدی دوباره رشد کند به صورت مستقیم از پوست بیرون می‌آید و دیگر زیر پوست پیچ نمی‌خورد که این باعث صافی و شفافیت پوست می‌شود.

4.لیزر موهای زائد بدون درد است

انجام لیزر هم درد دارد و هم درد ندارد و به عنوان مثال درد آن طوری است که گویی یک کش پلاستیکی به پوست شما زده می شود و یا شبیه به حس خراش ملایم روی پوست یا بند انداختن است.

از آنجائی که آستانه تحمل درد در افراد مختلف متفاوت است ، می توان گفت که درد ناشی از لیزر مو هم در افراد مختلف متفاوت است.

البته شدت درد در برخی از قسمت های بدن که حساس تر هستند بیشتر است و ببیشتر کسانی که لیزر انجام داده اند معتقدند که درد موم خیلی بیشتر از درد لیزر است.

5.لیزر موهای زائد سالم و موثر است

حذف موهای زائد بدن با لیزر روشی موثر ، سالم و امن است و امروزه با پیشرفت تکنولوژی انواع دستگاه های لیزر وجود دارند که با تمام انرژی روی فولیکول های مو متمرکز شده و موهای زائد را از بین می برند . لیزر درمانی نسبت به آی‌پی‌ال (سیستم‌های نور شدید پالسی) تاثیر بیشتری دارد.

امن و بدون خطر بودن لیزر بیش از ۲۰ سال است که تایید شده است . پس جای نگرانی در این رابطه وجود ندارد. اما انتخاب دستگاه لیزر خانگی مناسب و با کیفیت ، مراجعه به مراکز درمانی معتبر و رعایت اصول و دستورالعمل ها بسیار حائز اهمیت است.

6.اثرگذاری زیاد

بدون شک لیزر موهای زائد موثرترین روش رفع موی زائد بدن است. به جای اینکه مانند شیو کردن مو را از سطح پوست قطع کند یا مثل اپیلاسیون مو را از ریشه بیرون بکشد، فولیکول مو را از بین می‌برد و باعث ماندگارترین نتایج می‌شود.

7.لیزر موهای زائد به پوست آسیبی نمی‌رساند.

یکی از فواید لیزر موهای زائد این است که پوستی صاف و یکدست برایتان به جا می‌گذارد. دلیلش این است که هیچ موی زبری به جای موهای کنده شده بیرون نمی‌آید که باعث زبری پوستتان شود. لیزر مانند دیگر روش‌ها به لایه بالایی پوست هیچ آسیبی نمی‌رساند و باعث ایجاد حساسیت یا زخم و راش‌های پوستی هم نمی‌شود.

دیگر فواید لیزر موهای زائد

•  تحریک موهاى در حال رشد
• کاهش موهای زائد بدن به طور دائمی
• شفاف تر و نرمتر شدن پوست
• کاهش تحریک پوست
• کاهش رشد موهاى در حال رشد
• استفاده ى آسان و قابل استفاده براى تمام بخش هاى بدن

شایع‌ترین عوارض لیزر موهای زائد

عوارض روش‌های درمانی مختلف به چند شکل پدیدار می‌شوند. برخی عوارض طبیعی هستند. به هر حال در طی لیزر یا روش‌های زیبایی دیگر، شما دارید تغییری در ساختار طبیعی بدن ایجاد می‌کنید و باید انتظار داشته باشید که بدن شما به آن تغییر واکنش نشان دهد. عوارض طبیعی شامل درد اندک، التهاب و قرمزی پوست می‌شود. این عوارض لیزر معمولاً موقتی هستند و خیلی زود ناپدید می‌شوند.

برخی عوارض لیزر موهای زائد مانند پوسته پوسته شدن، موقتی و طبیعی هستند؛ ولی به ندرت مشاهده می‌شوند. سایر عوارض لیزر مانند تغییر رنگ پوست و ایجاد اسکار، عوارض حاد این روش درمانی محسوب شده و معمولاً ناشی از خطای درمانی هستند. به طور کلی لیزر موهای زائد روشی بسیار ایمن بوده و عوارض جانبی به ندرت مشاهده می‌شوند.

درد، قرمزی و التهاب

لیزر موهای زائد به طور خاص پیاز مو و فولیکول‌های مو که ارگان‌های موساز بدن هستند را مورد هدف قرار می‌دهد. آسیب زدن به هر بافتی، واکنش بدن را به همراه خواهد داشت. به همین جهت تخریب انتخابی فولیکول‌ها می‌تواند باعث بروز واکنش‌هایی مانند قرمزی و التهاب پوست در محل‌های تحت درمان با لیزر شود. ممکن است بعد از لیزر کمی احساس ذوق زدن پوست یا حساس شدن آن نسبت به لمس را تجربه کنید. تورم هم ممکن است دیده شود. البته همه‌ی افراد این علایم را تجربه نمی‌کنند.

قرمزی و التهاب معمولاً موقت بوده و خیلی زود ناپدید می‌شوند. نواحی پوست که دچار این عارضه می‌شوند، ظاهری مشابه پوستی خواهند داشت که به تازگی وکس یا اپیلاسیون شده باشد. گاهی برای کاهش واکنش پوست به فرآیند لیزر، از داروهای بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود.

قرمزی و التهاب قابل پیشگیری نیستند و از عوارض طبیعی لیزر موهای زائد محسوب می‌شوند. در مورد درمان، استفاده از کمپرس سرد بلافاصله بعد از لیزر و استفاده از استروئیدهای موضعی (در صورت نیاز) می‌توانند باعث بهبود این عوارض شوند.

همانطور که اشاره کردیم، فرآیند لیزر موهای زائد نباید دردناک باشد. گاهی به دلیل حساسیت بالای پوست یا عدم استفاده از تکنیک‌های خنک‌سازی در طی درمان، بیمار دچار درد و سوزش پوست می‌شود. در صورت حساس بودن پوست، ممکن است متخصص لیزردرمانی از بی‌حسی موضعی استفاده کند. استفاده از کمپرس سرد بلافاصله بعد از درمان نیز باعث کاهش درد می‌شود.

 توجه داشته باشید که التهاب، قرمزی و درد معمولاً چند ساعت تا نهایتاً دو روز بعد از لیزر درمانی برطرف می‌شوند. علاوه بر کمپرس سرد، این عوارض لیزر معمولاً پاسخ خوبی به حمام با آب سرد می‌دهند.

پوسته پوسته شدن

همانطور که گفتیم، پوسته پوسته شدن از جمله عوارض محتمل لیزر موهای زائد است و در صورتی که مراقبت‌های لازم را به درستی انجام دهید، نگران کننده یا خطرناک نیست. این عارضه در درصد کمی از متقاضیان مشاهده می‌شود و معمولاً عارضه‌ای خفیف به حساب می‌آید.

پوسته پوسته شدن باعث خشک و آسیب پذیر شدن پوست می‌شود. به همین دلیل ممکن است منجر به ایجاد زخم و اسکارهای پوستی شود. مراقبت‌های صحیح مانند استفاده از کرم‌های مرطوب کننده، می‌توانند ایجاد زخم‌ها جلوگیری کنند.

 تغییر در رنگ پوست

تغییرات خفیف در رنگ پوست از جمله عوارض لیزر موهای زائد است. بسته به شرایط، ممکن است پوست متقاضی بعد از درمان، اندکی روشن‌تر یا تیره‌تر شود. افرادی که پوست روشنی دارند، بیشتر دچار تیره شدن رنگ پوست می‌شوند. افرادی که پوست تیره‌تری دارند، بیشتر مستعد روشن شدن رنگ پوست هستند.

هایپوپیگمنتیشن

کاهش رنگدانه‌ها یا همان روشن‌تر شدن رنگ پوست را هایپوپیگمنتیشن می‌گویند. این عارضه معمولاً گذرا و موقت است؛ ولی می‌تواند برای متقاضی آزاردهنده باشد. علت بروز این عارضه نامعلوم است و اثر آن می‌تواند تا چند ماه ماندگار شود.

دوری از قرار دادن محل تحت درمان در زیر نور مستقیم خورشید و همچنین استفاده از کرم‌های ضد آفتاب به مدت ۶ هفته پیش و پس از لیزر موهای زائد در کاهش احتمال بروز این عارضه موثر است. استفاده از دستگاه لیزر با طول موج مناسب، زمان تابش کوتاه و همچنین استفاده‌ی صحیح از تکنیک‌های خنک‌سازی می‌توانند باعث پیشگیری از روشن شدن رنگ پوست یا هایپوپیگمنتیشن شوند.

هایپرپیگمنتیشن

افزایش رنگدانه‌ها یا همان تیره‌تر شدن رنگ پوست را هایپرپیگمنتیشن می‌گویند. این عارضه هم گذار و موقت بوده و معمولاً طی ۳ تا ۴ هفته برطرف می‌شود. هاپیرپیگمنتیشن را معمولاً زمانی مشاهده می‌کنید که پوست شما زخم شده و بهبود می‌یابد. حتماً دیده‌اید که جای زخم برای مدت زیادی تیره‌تر از نواحی مجاور خود است. اگر لیزر باعث زخم شدن یا ایجاد اسکار شود، شاهد هایپرپیگمنتیشن خواهیم بود که برای مدت طولانی‌تری روی پوست مشاهده می‌شود.

آسیب به چشم

بدیهی است که در لیزر موهای زائد از اشعه‌ی پرقدرت لیزر استفاده می‌شود. برای همین خطر آسیب شدید به بینایی وجود دارد؛ به ویژه هنگامی که می‌خواهیم موهای صورت را لیزر کنیم. استفاده از عینک‌های محافظ توسط بیمار و همچنین متخصص لیزر، خطر این عارضه را به کلی برطرف می‌کند.

خطر عفونت‌های پوستی

عفونت‌ باکتریایی پوست در اثر لیزر درمانی بسیار نادر است؛ اما در صورت آسیب دیدن روپوست یا اپی‌درم (که یکی از عوارض لیزر موهای زائد است) ممکن است رخ بدهد. اگر علائم عفونت (مانند خارش، التهاب، درد و جوش) را مشاهده کردید، حتماً با کلینیک تماس بگیرید و از مصرف کرم‌های آنتی‌بیوتیک‌های موضعی و خود درمانی پرهیز کنید.

اگر سابقه‌ی تبخال زدن دارید، ممکن است بعد از لیزر دچار تبخال (معمولاً روی لب یا اطراف آن) شوید. تبخال‌های لب و ناحیه‌ی تناسلی در اثر ویروسی به نام هرپس ایجاد می‌شود که معمولاً به شکل غیرفعال درون بدن وجود دارند. در صورت مواجهه با استرس (مثل تب کردن)، ویروس فعال شده و باعث ایجاد تبخال می‌شود. البته فعال شدن ویروس هرپس و تبخال زدن، عارضه‌‌ی شایعی نیست.

عوارض شدید و نادر لیزر

سوختگی و تاول

سوختگی و تاول از جمله‌ عوارض شدید لیزر موهای زائد هستند که به دلیل خطای درمان و تکنیک‌های نامناسب لیزر درمانی ایجاد می‌شوند. مراجعه به مراکز معتبر و حرفه‌ای، خطر این عارضه را به حداقل ممکن می‌رساند. استفاده از دستگاه‌های به‌روز و پیشرفته و همچنین تکنیک‌های خنک‌سازی مناسب، از جمله مواردی هستند که خطر سوختگی و تاول را تا حد زیادی کاهش می‌دهند.

اسکار و زخم

ایجاد اسکار و زخم را نمی‌توان از عوارض لیزر موهای زائد در نظر گرفت؛ اما اگر پزشک یا متخصص لیزر اشتباهی در طول فرآیند درمان انجام دهد، ممکن است پوست شما زخم شده و آسیب ببیند. بازهم با انتخاب مراکز معتبر و حرفه‌ای برای لیزر درمانی، احتمال این عارضه را به حداقل می‌رساند. علت دیگر ایجاد اسکار، عدم پیروی از توصیه‌های مراقبتی بعد از لیزر است.

انواع لیزر موهای زائد

عوامل زیادی بر نتیجه لیزر موهای زائد تاثیر گذار هستن که با تشخیص پزشک متخصص برای برطرف کردن موهای زائد بدن از دستگاه های متفاوتی استفاده می شود .

بسته به رنگ مو , نوع پوست , ضخامت مو و ناحیه درمان لیزر موهای زائد برای زمانبندی جلسات لیزر مو یکی از دستگاه های زیر مورد استفاده قرار می گیرد:

1.لیزر موهای زائد با دستگاه الکساندرایت

2.لیزر موهای زائد با لیزر روبی ( یاقوت )

3.لیزر تور پالسی بالا

4.لیزر ND:YAG

5.لیزر موهای زائد با استفاده از لیزر دایود

انتخاب دستگاه لیزر موهای زائد

برای انتخاب دستگاه لیزر موهای زائد باید به دو نکته توجه داشت:

• نوع تکنولوژِی دستگاه
• نوع برند

دوتا از شناخته شده ترین تکنولوژی های دستگاه لیزر موهای زائد : 1- الکساندرایت 2- دایود و نوع کمتر شناخته شده 3- N دی یاگ است.

نوع برند دستگاه لیزر موهای زائد با تکنولوژی الکساندرایت می تواند کندلا و سایناشور که قوی ترین نوع الکساندرایت محصول کشور امریکا می باشد. برند های دیگر آلما، دکا،کوتراو ونوبلکس می باشد که می توند برای چین کره یا اروپا باشد.

مقایسه سیستم الکساندرایت و دایود:

دایود به علت طول موج بیشتر عمق نفوذ بیشتری دارد.
تکنولوژی الکساندرایت به علت سهولت کار و بی دردی و خنک کننده های قوی امکان افزایش توان دستگاه و جواب دهی بیشتری دارد.
دستگاه الکساندرایت برند کندلا به علت پرتاب یخ که باعث بی حسی و بی دردی کامل می شود نسبت به سایناشور دارای محبوبیت بیشتری می باشد.

دستگاه لیزر موهای زائد در کلینیک دکتر امامی واقع در میرداماد تهران از نوع الکساندرایت کندلا جنتل لیزر پرو ساخت کشور امریکا می باشد که نسبت به دیگر کندلا های دیگر دارای تکنولوژی جدید تر و سرعت بیشتر و زمان و درد کمتر می باشد.

بهترین لیزر برای رفع موهای زائد

1.لیزر الکساندرایت با طول موج ٧٥٥ نانومتر؛

لیزر الکساندریت (Apogee) یکی از پیشرفته‌ترین دستگاه های لیزر دنیا برای رفع موهای زائد است، این لیزر توسط شرکت آمریکایی Cynosure ساخته شده است. از ویژگی های منحصر به فرد این دستگاه فوق العاده قابلیت تنظیم طول موج و میزان انرژی مورد نیاز برای درمان انواع مختلف مو و پوست است.

در میان روش های موجود در دنیا برای از بین بردن موهای زائد، این دستگاه دارای بیشترین کارایی و کمترین خطر است. لیزر موهای زائد با لیزر الکساندرایت برای طولانی مدت باقی خواهد ماند و هیچ عوارضی ندارد و انتظارات بیمار را برآورده می‎کند.

2.لیزر دایود با طول موج 810 نانومتر:

این لیزر برای تمام انواع پوست حتی پوست های تیره قابل استفاده است و به علت قدرت نفوذ زیاد به عمق پوست، می‌تواند موهای که زیر پوست قراردارند را نیز از بین ببرد. در حال حاضر بهترین لیزر دایود؛ لیزر Lightsheer ساخت کمپانی Lumenis آمریکاست.

3.لیزر ان دى یاگ (Nd-YAG) با طول موج ١٠٦٤ نانومتر؛

این لیزر براى رفع موهاى زائد در پوست‌هاى تیره و بسیارتیره (نوع ۵ و ۶) کاربرد دارد و استفاده از آن برای به موارد خاص مى‌باشد.

4.IPL

که به علت ارزان و در دسترس بودن و سهولت استفاده، بسیار رایج شده است اصلاً لیزر نیست و در واقع نور شدید پالسى است که توسط یک لامپ گزنون تولید مى‌شود و مانند لیزر روى سطح پوست تابیده مى‌شود، اما هم از نظر تأثیر روى موهاى زائد و هم تعداد جلسات درمانى با لیزر موهای زائد متفاوت است.

انتخاب لیزر مناسب

چگونه مناسبترین لیزر موهای زائد را انتخاب کنیم؟ جواب این سؤال بسته به اینکه بخواهید فقط بخش کوچکى از بدن مثلاً زیربغل خود را لیزر کنید یا از موهاى زائد کل بدن خلاص شوید، از چند صد هزار تا چند میلیون تومان ارزش دارد، چون اگر اشتباهاً به مراکزى که دستگاه لیزر خوبى ندارند یا از آى پى ال نامناسب استفاده مى کنند، مراجعه کنید، پولى که پرداخت مى کنید را از دست مى دهید و موهاى زائد هم بعد از چند ماه دوباره برمیگردند.

پس مهمترین نکته اینست که در مورد نوع و کیفیت دستگاه لیزر جایى که قرار است براى رفع موهاى زائد خود به آن مراجعه کنید، مطمئن شوید، درحال حاضر یکى از بهترین دستگاه های لیزر موهای زائد، لیزر الکساندرایت Gentlelase است که با کمترین تعداد جلسات درمانى (بطورمیانگین ۵-۳ جلسه) و اثر بخشى بهتر و درد کمتر، نسبت به لیزرهاى دیگر؛ توانایی از بین بردن انواع موهاى زائد و حتى موهاى زیرپوستى را دارد.
اگر کسب اطلاعات لازم در مورد نوع و مدل و کمپانى سازنده دستگاه لیزر، برایتان مقدور نبود، ساده ترین و مطمئن ترین راه، تست لیزر روى قسمتى از پوستتان است، به همین منظور، در کلینیک زیبایی و لیزر دکتر امامی، امکان تست رایگان درنظر گرفته شده تا با اطمینان، بتوانید جلسات درمانى راشروع کنید و مطمئن شوید که پولتان را هدر نمى‌دهید.

.

چه افرادی برای انجام لیزر مناسب نیستند؟

• ·         ۱-وجود اختلالات هورمونی
• ·         ۲-مصرف دارو های خاص
• ·         ۳-وجود بعضی بیماریها
• ·         ۴-سابقه گوشت اضافه در محل عمل
• ·         ۵-سابقه تبخال مکرر
• ·         ۶-سابقه عفونت فعال مثل جوشهای چرکی
• ·         ۷-برنزه بودن
• ·         ۸-وجود تاتو یا خال یا کک و مک در محل لیزر
• ·         ۹-مصرف ایزوترتینویین
• ·         ۱۰-مصرف داروهای حاوی طلا
• ·         ۱۱-سابقه بیماریهایی مثل لوپوس
• ·         ۱۲-افراد باردار

تصفیه کردن هوا با گیاهان دارویی

اسپند

اسپند یکی از مهم ترین گیاهان آنتی باکتریال و تصفیه کننده هوای محیط در طب سنتی است ، دود کردن آن ،علاوه بر تسکین اعصاب و آرامبخشی، از شیوع آلودگی های ویروسی نظیر سرماخوردگی نیز پیشگیری می کند، برای افزایش خاصیت ضد عفونی کنندگی ، کندر را به همراه اسپند می سوزانند. همچنین دود کردن اسپند به همراه گلپر و زاج نیز علاوه بر خوشبوکنندگی فضای منزل ، موجب تصفیه هوا و ضد عفونی شدن آن می شود.

جوشاندن آب و سرکه

خاصیت ضدعفونی کنندگی و جرم گیری ، سرکه به عنوان اسید طبیعی ، باعث محبوبیت بیشتر آن شده است. افزودن چند قطره ازسرکه (اسید استیک )به آب و جوشاندن آن موجب تصفیه هوا و ضد عفونی نمودن منزل می شود. علاوه بر این موجب از بین رفتن بوهای قلیایی موجود در منزلنیز می شود. حتی می توان چند قطره سرکه را با آب رقیق کرد و در محیط اتاق اسپری نمود . البته افرادی که مبتلا به آسم و بیماری های تنفسی هستند نباید از این روش سنتی استفاده کنند.

عنبر نسارا

عنبر نسا خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد و دود کردن آن موجب ضد عفونی شدن هوا ،دفع حشرات ، و استنشاق آن باعث درمان سردردهای عصبی،سینوزیت، میگرن و درد های عضلانی می شود.

سیر و پیاز

سیر و پیا با خاصیت آنتی باکریالی خود ، موجب جذب میکروب هامی شوند. برای ضد عفونی کردن منزل ، آنها را برش داده و در جاهای مختلف قرار دهید. استفاده از بخور سیر و یا پیاز نیز برای پاکسازی فضای منزل بسیار مفید است.

اکالیپتوس

بخور اکالیپتوس دارای خواص ضد عفونی و ضد میکروب، ضد سر درد، درمان کننده سرما خوردگی، سینه درد وسرفه است، استفاده از بخور بابونه نیز موجب ضدعفونی کرد محیط می شود و استنشاق آن برای درمان اضطراب، استرس ، بی خوابی و به عنوان آرامبخش مفید است.

مریم گلی

بخور و سوزاندن گیاه مریم گلی (سالویا) برای ضد عفونی کردن محیط ،آرامبخشی و درمان فشار های عصبی بسیار مفید است.علاوه بر این دم نوش این گیاه آنتی باکتریال در درمان عفونت های مجرای داخلی ،فواید بسیاری دارد . استفاده از بخور و دود کردن مریم گلی باعث معطر شدن و پاکسازی هوا و همچنین رفع آلودگی محیط می شود.

گیاهانی که هوا را تصفیه میکنند

سرخس برگ شمشیری

این گیاه آپارتمانی که به سرخس بوستون نیز شناخته می شود ، در نور کم هم رشد می کند اما نیاز به نور غیرمستقیم خورشید دارد.

گل داوودی

گل داوودی با رنگ های شاد بنفش و صورتی که دارد موجب نشاط و شادابی افراد می شود. گل داوودی برای تصفیه هوا بسیار موثر هستند و مواد سمی و خطرناک مانند فرمالدهید، بنزن، آمونیاک، زایلن و تولوئن را از بین می برد.

آلوئه ورا

آلوئه ورا یکی از گیاهانی است که با تولید اکسیژن بسیار در شب ، یکی از بهترین تصفیه کننده های هوا از نظر سازمان فضایی آمریکا (ناسا) محسوب می شود.

گیاه مارپیچی

گیاه مارپیچی ، هوای آلوده را به خوبی تصفیه می کند و باعث بهبود کیفیت هوای خانه و دفتر کار می شود.

اکالیپتوس

اکالیپتوس Eucalyptus گیاه بومی کشور استرالیا است . این گیاه دارای سابقه طولانی در درمان سرماخوردگی، سینوزیت و ضد عفونی کردن هوای محیط است و بیشتر به دلیل خاصیت ضد باکتریایی و ضد عفونی کنندگی، مشهور است.

گیاه عنکبوتی

این گیاه با داشتن سرعت خوب رشد می تواند آلاینده های موجود در هوا مانند مونوکسید کربن ،فرمالدهید و بنزن را تصفیه کند. این گیاه می تواند دود و بوی ناشی از پخت وپز را از بین ببرد. بنابراین بهترین مکان برای نگهداری گیاه عنکبوتی ، فضای آشپزخانه است.

تهویه مناسب فضا های بسته

شواهد نشان می‌دهد زمانی که سیستم تهویه در یک مکان ضعیف باشد ویروس می‌تواند برای بیش از ۱۰ دقیقه در هوا شناور باقی بماند. در این حالت، سیستم تهویه مناسب می‌تواند شانس انتشار ویروس کرونا در محیط بسته را به شدت کاهش دهد.
الونر موری، استاد اپیدمولوژی دانشگاه بوستون آمریکا در این باره گفت: سیستم تهویه مناسب می‌تواند شیوع ویروس کرونا در محیط‌های بسته را به میزان قابل توجهی کاهش دهد، اما تهویه نمی‌تواند به اندازه عدم تجمع در محیط بسته موثر باشد. بهتر است به طور کلی از هر گونه تجمع بیش از حد در مکان‌های بسته اجتناب کرد.
بهترین راهکار برای پاکیزه کردن هوای مکان‌های بسته این است که به طور پیوسته هوای محیط بیرون و هوای داخل با یکدیگر جا به جا شوند. این اقدام می‌تواند با کار‌هایی ساده همانند باز کردن در و پنجره‌ها صورت گیرد. اطمینان حاصل کنید در هر ساعت به میزان کافی هوای داخل با هوای بیرون جابه جا شود. باید در هر ساعت دست کم یک بار این کار را انجام داد.
با انجام تهویه مناسب در مکان‌های بسته، از تراکم ویروس کاسته می‌شود. با این حال، دانشمندان دانشگاه کلمبیا در آمریکا می‌گویند ما هنوز نمی‌دانیم چه میزان از تراکم ویروس در هوای مکان‌های بسته برای انسان خطرناک است. از این رو، هنوز هیچ سیستم تهویه‌ای را نمی‌توان در این باره کاملاً ایمن دانست. با این وجود، شش بار تصفیه کامل هوای داخل (یک بار در هر ۱۰ دقیقه) به عنوان پایه‌ای برای پاکیزه کردن هوا از ویروس در نظر گرفته می‌شود.

استفاده از دستگاه اکسیژن ساز

امروزه با پیشرفت های تکنولوژی، دستگاه اکسیژن ساز یکی از فوق العاده ترین دستاورد های علم پزشکی به شمار می رود و می توان آن را یکی از مهمترین تجهیزات پزشکی دانست که خدمات شایانی را برای بیماران ارائه نموده است.

چه کسانی از اکسیژن ساز استفاده میکنند

اکسیژن ساز یکی از الزامات تجهیزات پزشکی برای بیمارانی است که از مشکلات تنفسی شدید مانند انسداد ریه و آمفیزم و … در عذاب می باشند. عده کثیری هستند که از دستگاه تولید اکسیژن برای بیماری خود منجمله بیماری دردناک ریوی، آسم، بیماری قلبی و حتی افراد سالم که در طول روز به دلایل فعالیت زیاد دچار خستگی و تنگی نفس شده اند استفاده می نمایند.و علاوه بر این میتوان برای تولید هوای سالم در شرایط کرونایی استفاده شود

ترکیبات تشکیل دهنده اکسیژن محیط که آدمی از آن استفاده می نماید تقریبا شامل  78% نیتروژن، 21% درصد اکسیژن و 1% آرگون می باشد. سیستم تنفسی افرادی که از این بیماری رنج می برند توان جداسازی اکسیژن از هوای محیط را ندارد و یا درصد کمی از آن را جدا می کند. به همین منظور برای جداسازی اکسیژن از نیتروژن و آرگون موجود در هوا و تولید هوایی با 96% اکسیژن خالص دستگاه اکسیژن ساز طراحی و تولید شد. 

آتروفی عضلانی چیست؟آیا آتروفی درمانی هم دارد؟ – چگونه آتروفی عضلانی را درمان کنیم؟

آشنایی کامل با کاربردهای تار عنکبوت در پزشکی – تار عنکبوت در پزشکی

جراحی تزریق چشمی (اینتراویترال) چیست؟ – شرایط عمل تزریق چشمی (اینتراویترال)

نکاتی برای شروع یا بازگشت به کار دوبارۀ مادران – استفاده از مرخصی زایمان

کاهش وزن با نوشیدنی ها – کاهش وزن با نوشیدنی ها

سرد کردن بدن بعد از ورزش – پس از دوچرخه سواری

چگونه به سونا برویم؟ بایدها و نبایدها برای اتاق بخار – آداب سونا

مقالات مرتبط مجله وینکل

مکانیسم سونوگرافی چیست؟

امواج مورد استفاده در سونوگرافی از جنس امواج صوتی و در واقع صدا هستند که ضرری برای بدن ندارد. اینها امواج فراصوتی هستند.

جنس آنها دقیقا مانند صدا است ولی به علت بالا بودن فرکانس یا بسامد آنها قابل شنیدن به توسط گوش انسان نیستند. با این حال خواص صوت و صدا را دارند یعنی در برخورد با موانع منعکس میشوند.

سونوگرافی روش تصویر برداری دردناکی نیست و در حین انجام آن بیمار ناراحتی احساس نمیکند.

برای انجام سونوگرافی، به توسط یک وسیله خاص که پزشک سونولوژیست ( متخصص تصویربرداری که سونوگرافی میکند) روی اندام شما قرار میدهد امواج صوتی با فرکانس بالا که برای گوش انسان قابل شنیدن نیستند به درون بدن تابانده میشوند.

این امواج بعد از برخورد به بافت های مختلف بدن بازتابیده شده و امواج بازتابش شده به توسط همان دستگاه مجددا دریافت میشود.

درون بدن انسان از بافت های مختلفی درست شده که توانایی آنها در بازتابش امواج صوتی متفاوت است. بعضی از آنها امواج صوتی را بهتر و بعضی کمتر منعکس میکنند.

پس شکل و ساختار بازتابش امواج صوتی در سونوگرافی تابعی از شکل و مواد تشکیل دهنده بافت های درونی بدن است که مورد تابش قرار گرفته است.

امواج بازتابیده شده از بدن به توسط یک کامپیوتر تجزیه و تحلیل شده و به تصویر تبدیل میشود. پزشک متخصص تصویربرداری این تصاویر را بر روی مانیتور دستگاه دیده و ممکن است بعضی از آنها را چاپ کند.

در سونوگرافی، بیشتر بافت های نرم اندام دیده شده و بررسی میشوند. پس سونوگرافی وسیله مناسبی برای تشخیص مشکلات استخوان نیست ولی با آن میتوان بعضی مشکلات عضلات، رباط ها، تاندون ها و بسیاری بافت های دیگر را بررسی کرد.

سونوگرافی ممکن است بصورت دو بعدی و یا سه بعدی باشد. همچنین میتوان تصویر سونوگرافی اندام را در حال حرکت و فعالیت دید. سونوگرافی قلب را اکوکاردیوگرافی مینامند.

نوع خاصی از سونوگرافی به نام سونوگرافی داپلر Doppler Sonography وجود دارد. این روش تصویربرداری براساس پدیده داپلر کار میکند و هدف از انجام آن بررسی میزان و سرعت جریان خون در وریدها و شریان های بدن است. در ارتوپدی از این روش بیشتر برای بررسی احتمال لخته شدن خون در وریدهای عمقی ساق DVT استفاده میشود.

سونوگرافی چگونه انجام میشود؟

برای انجام سونوگرافی بیمار بر روی تخت دراز کشیده و پزشک متخصص سونولژیست ژل خاصی را بر روی پوست بیمار در محل مورد بررسی قرار میدهد.

سپس یک دستگاه کوچک را که با سیمی به دستگاه مرکزی سونوگرافی متصل است بر روی پوست قرار میدهد. ژل گفته شده اجازه میدهد که امواج فراصوتی راحت تر و به شکل یکنواخت تری به درون بدن نفوذ کنند.

پزشک دستگاه را بر روی پوست حرکت میدهد تا قسمت های مختلف درون بدن را از زوایای مختلف ببیند. این تصاویر بر روی مانیتور مرکزی دستگاه دیده میشوند.

انواع سونوگرافی : 

سونوگرافی بیرونی :

برای مثال زمانی که پزشک می خواهد قلب بیمار و یا جنین در رحم را معاینه کند، مورد استفاده  قرار می گیرد. سونوگرافیست ژل سونوگرافی را بر روی پوست بیمار قرار می دهد و سپس مبدل را بر روی قسمتی از بدن که نیاز به معاینه دارد، حرکت می کند.

سونوگرافی داخلی :

سونوگرافی داخلی زمانی که پزشک نیاز به داشتن یک نگاهی بهتر به غده ی پروستات ، تخمدان و  رحم دارد ، مورد استفاده قرار می گیرد. در این حالت پروب در داخل واژن (در زنان) و یا مقعد (در مردان) قرار می گیرد.

سونوگرافی اندوسکوپیک : 

معمولاً اندوسکوپ (وسیله ای برای مشاهده فضای داخلی ارگانهای بدن) را از طریق دهان وارد بدن مانند مری ، غدد لنفاوی قفسه سینه یا معده خواهد داشت. برای مشاهده ی بهتر یک لامپ انتهای اندوسکوپ قرار دارد. در این روش به بیماران قرص های آرام بخش یا ضد درد داده می شود.

سونوگرافی شکم و دستگاه گوارش : 

حفره شکم جدای از دستگاه ادراری و تولید مثل احاطه کننده از دستگاه های گوناگونی از جمله دستگاه گوارش،کبد، کیسه صفرا، طحال و لوزالمعده و پانکراس می باشد. این اعضا به سه گروه تو خالی مملو از گاز و هوا و اعضا توپر مانند کبد، طحال و اعضا توخالی دارای مایعات همچون مثانه ،کیسه صفرا تقسیم می شوند .

سونوگرافی اکثر مواقع جهت بررسی اعضا توپر و توخالی دارای مایع به کار می رود و در این بین اساسی ترین کاربرد در تشخیص بیماری های کیسه صفرا می باشد . هوا یا گاز داخل اعضاء تو خالی همچون معده با منعکس امواج صوتی مزاحم از انجام سونوگرافی جلوگیری می کند. لذا درون معده و روده را نمی توان در موقعیت عادی مشاهده کرد اما در بعضی از بیماری ها با انجام مانورهای خاص می توان تا جدار معده و روده ها را بررسی کرد .

همراه با سونوگرافی می توان ورم کیسه صفرا را به علت جمع شدن و غلیظ شدن صفرا به دلیل سنگ ها و تومورها تشخیص داد و نیز از این روش جهت بررسی کیست های عفونی همچون کیست های هیداتیک، کیست های مادرزادی، آبسه های عفونی و میکروبی کبد ، تومورهای کبد و طحال همچنین استفاده می شود .

سونوگرافی های دوران بارداری:

معمولاً خانم های بارداری که دوره حاملگی بدون مشکلی را سپری می کنند، تا پایان این دوره چهار سونوگرافی انجام می دهند.

بار اول در ابتدای بارداری، بار دوم در هفته ۱۲، بار سوم از هفته 16 به بعد و بار چهارم در هفته ۳۲.

در صورتی که مشکلی در سونوگرافی ها دیده شود یا خانم باردار مبتلا به فشار خون یا دیابت یا بیماری های دیگر باشد یا احتمال کوچک بودن جنین داده شود و یا بارداری چندقلو باشد، لازم است تعداد سونوگرافی ها بیشتر شود؛ که معمولاً احتمال تکرار سونوگرافی در این موارد، اکثراً در اواخر بارداری و نزدیک به پایان بارداری (بین ۲۸ تا ۳۶ هفتگی) به فاصله ۲ تا ۳ هفته می باشد.

سونوگرافی قلب و عروق :

استفاده در اکوکاردیوگرافی ، که همچنین سونوگرافی قلب هم شناخته می شود. برش دو بعدی از قلب به تصویر کشیده می شود. ابزارهای مدرن تصویر سه بعدی نیز تولید می کنند.

همچنین در ایجاد تصاویر از سیستم قلبی و عروقی ، اکوکاردیوگرام ها سرعت جریان خون و بافت قلب در نقاط خاص را با استفاده از پالس ها یا امواج پیوسته سونوگرافی داپلر ارزیابی می کنند.

متخصصان بهداشت و درمان عملکرد و وضعیت مناطق دریچه قلب، ناهنجاری های بین سمت چپ و راست قلب ، نارسایی دریچه (نشت خون از دریچه) ، همچنین درست کار کردن پمپ های قلب برای خارج کردن خون را بهتر ارزیابی می کنند.

سونوگرافی بیضه ها:

بیضه ها که اعضاء اصلی تولید مثل در مردان به حساب می آیند نیز ممکن است بنا به دلایلی متعددی تحت سونوگرافی قرار گیرند. از جمله این موارد میتوان به واریکوسل (گشادی و اتساع سیاهرگهای بیضه)، هیدروسل (آب آوردن کیسه بیضه) و بیضه های پایین نیامده (بیضه هایی که پایین نیامده یا به داخل کانال کشاله ران و شکم کشیده شده اند)، ضربه های وارده به بیضه و پیچش بیضه ها و … اشاره نمود. معمولاً در حین بررسی سونوگرافی واریکوسل از بیمار خواسته میشود تا نفس عمیق کشیده و آن را در سینه حبس کند تا وریدهای بیضه برجسته تر شده و راحتتر تحت بررسی قرار گیرند. به علاوه بیضه ها و کیسه بیضه در حالت ایستاده نیز تحت بررسی قرار میگیرند.

سونوگرافی دستگاه ادراری :

دستگاه ادراری در هر دو جنس از دو کلیه ، دو میزنای (حالب) ، مثانه و پیشابراه تشکیل شده است . اصولاً تمامی بخشهای دستگاه ادراری با سونوگرافی قابل بررسی است  ، اما حالب طبیعی معمولا به جهت آنکه قطر بسیار کمی داشته و دو جدار آن به صورت مجازی روی هم خوابیده اند ، در سونوگرافی دیده نمی شوند. سونوگرافی کاربردهای متعددی در بررسی دستگاه ادراری دارد که از آن جمله می توان به بزرگ شدن کلیه ها به علت پس زدن ادرار ناشی از انسداد با سنگ یا دیگر توده ها ، بررسی تومورها ، کیست ها و آبسه های کلیه ، بررسی اندازه کلیه در بیمارانی که ‍پیوند کلیه شده اند ، ارزیابی پروستات و مثانه و … اشاره نمود .

برای بررسی مثانه و مجاورات آن باید مثانه پر باشد . اما مثانه لبریز از ادرار ( به شدت پر ) به علت پس زدن ادرار به حالب ها و سیستم جمع کننده ادرار و لگنچه های کلیه ممکن است منجر به تشخیص اشتباه شود.

توجه : گاهی لازم است که مثانه در دو حالت پر و پس از تخلیه ( مثلاً برای بررسی بزرگی پروستات ) مورد سونوگرافی قرار گیرد .

سونوگرافی ارتوپدی:

سونوگرافی در ارزیابی بافت های نرم اندام ها و قسمت های غضروفی همچنین کاربرد دارد . با این سونوگرافی می توان بیماری های ذیل را تشخیص داد :

مفصل ران به صورت مادرزادی در رفته باشد.

تاندون پشت پا پاره شده باشد.

عضلات چرخاننده شانه پاره شده باشند .

عضلات درونی دچار خونریزی شده باشند.

تومورها و کیست های بافت های نرم.

منیسک های زانو.

سونوگرافی سینه : 

سرطان پستان شایع ترین سرطان میان زنان جهان است . داشتن یا نداشتن عوامل خطرساز نشانه قطعی سرطان پستان در آینده نیست. حدود یازده تا دوازده درصد احتمال ابتلا به سرطان پستان در زنان وجود دارد . افرادی که مشکوک به سرطان سینه هستند می توانند در مرحله اول با کمک سونوگرافی سینه انواع توده های موجود در سینه را بررسی کنند . بیوپسی پستان یکی دیگر از اقدامات لازم در زمان سرطان سینه است که سونوگرافی در انجام آن نقش بسیار مهی را ایفا می کند .

سونوگرافی چشم :

با استفاده از سونوگرافی میتوان اطلاعات با ارزشی از کره چشم و فضای پشت چشم و محتویات آن به دست آورد.

برای سونوگرافی چشم از دو روش:

۱) سونوگرافی از روی پلک

۲) سونوگرافی مستقیم از روی سطح قرنیه استفاده میشود. با سونوگرافی چشم میتوان به بررسی قطر چشم، وجود تومورهای داخل چشمی و پشت کره چشم، وضعیت عروقی چشم و… دست یافت.

ـ خانمها باید قبل از انجام این سونوگرافی از استفاده از هرگونه مواد آرایشی صورت و خصوصاً پلکها بپرهیزند.

ـ قبل از انجام آزمون، لنزهای تماسی را از چشم خود خارج نمائید.

ـ در حین آزمایش حتی المقدور از پلک زدن بپرهیزید

سونوگرافی غده تیروئید :

غده تیروئید نیز مانند سایر غدد بدن می تواند دچار تومورهای توپر یا حفرات خالی ( کیست ) شود . معمولاً متخصص غدد مترشحه داخلی پس از معاینات اولیه و احیاناً انجام اسکن رادیو ایزتوپ ، سونوگرافی غده تیروئید را به دو منظور درخواست می کند :

تشخیص تومورهای توپر از کیست ها

تشخیص این مسئله که غده تیروئید فقط در گردن قرار دارد یا اینکه به داخل سینه و پشت جناغ کشیده شده است .

سونوگرافی داپلر عروق : 

از سونوگرافی داپلر جهت بررسی جریان خون در داخل رگها استفاده می شود . خونی که به دستگاه نزدیک می شود و خونی که از ان دور می شود به ترتیب با رنگ های قرمز و آبی در صفحه نمایشگر قابل دیدن است . از این روش برای بررسی و تشخیص تنگی های عروقی ، جداسازی از تومورهای بدخیم از خوش خیم ، توده های کم خون از پرخون ، انسداد و گرفتگی عروق اندام در افراد سیگاری و …. استفاده می شود .

ترس و اضطراب بی مورد بیمار ممکن است اختلال مختصری در نتایج سونوگرافی داپلر ایجاد نماید. انجام سونوگرافی داپلر با صدای حرکت خون سرخرگی و سیاهرگی که گاهی شبیه صدای جیغ گریه است همراه می باشد . از این صداها هراس پیدا نکنید .

سونوگرافی در بیماریهای زنان:

سونوگرافی ابزاری ارزشمند در تصویربرداری از رحم، تخمدانها و فضای لگن زنانه به حساب می آید. لوله های رحمی که وظیفه انتقال تخمکها را از تخمدانها به رحم بر عهده دارند به جهت آنکه بسیار باریک هستند، در حالت عادی و طبیعی در سونوگرافی دیده نمیشوند.

از جمله بیماریهای قابل بررسی توسط سونوگرافی میتوان به فیبروم و سایر توده های رحم، کیستهای طبیعی و غیرطبیعی تخمدانی که نیاز به پیگیری از طریق متخصص زنان و زایمان دارند، تومورهای تخمدان، عفونتهای لگن و بیماریهای سیستم ادراری اشاره نمود.

اکثراً در این موارد سونوگرافی از روی شکم انجام میشود ولی در برخی از موارد که تشخیص آن بر عهده متخصصین زنان یا پزشک معالج شما میباشد روش سونوگرافی داخل واژن مفیدتر و دقیقتر است. اگرچه سونوگرافی ارزش زیادی در تشخیص انواع سرطانهای رحم و تخمدان دارد اما تشخیص زودرس سرطانهای دستگاه تناسلی زنان خصوصاً سرطان دهانه رحم تنها با معاینه بالینی و انجام آزمایش سرطان دهانه رحم که نام دیگر آن پاپ اسمیر است امکانپذیر می باشد.